Wij kennen een echte An, maar dit is natuurlijk Hoi An een plaats halverwege Vietnam aan de kust. Maar first things first. OM 5 uur staan we op. Dat krijg je als de luchtvaartmaatschappij telkens de tijd veranderd. We springen uit bed en hebben in no time de spullen in de koffertjes en sprinten naar beneden. De lobby is helemaal donker en de receptionist springt van een klein bedje dat achter de balie staat en met hem regel ik de ophaaltijd van de taxi op het vliegveld van Hanoi aanstaande zondag. 
De taxi is er al en brengt ons vliegensvlug (nou ja over de weg weliswaar) naar het vliegveld. Daar aangekomen vinden we totale CHAOS! Alle vluchten worden tegelijk ingechecked bij alle balies en het is heeeeeeeeel druk. Gelaten schuiven we aan in de rij en maken wederom kennis met het bijzondere gedrag van de Vietnamees in zijn eigen omgeving! Er staat een jonge knul vlak achter ons -ik bedoel, zijn neus raakt de rug van Wijbe of die van mij- maar als we naar hem (om)kijken geeft hij geen krimp. De rest van de mederijgenoten schuift in en uit de rij en soms staat er 1 persoon die als hij aan de beurt is 500 verloren gewaande familieleden/vrienden en buren in zijn/haar kielzog meeneemt. Allemaal erg vermoeiend en we hebben niet echt lekker geslapen. Dat komt waarschijnlijk doordat we gisteren, terwijl we door de stad scooterden opeens een stalletje zagen waar 2 honden aan het spit ronddraaiden. DAT zijn we niet gewend. Wij eten tenslotte allerlei beesten maar katten en honden vinden we blijkbaar een bruggetje te ver. WIJ in ieder geval wel. 
We zijn eindelijk aan de beurt en moeten voor de kledingwagonnetjes gaan betalen. OOk in Vietnam een dure grap. Onze blijdschap is nu onder het vriespunt gedaald, nu alleen nog de buiten temperatuur.
Als we eindelijk bij de gate komen zijn ze al aan het boarden en met een muffin en een kop koffie gaan we aan board. Hoewel niet helemaal vol is het toch behoorlijk druk en hoewel de buurman blijkbaar niet gewend is aan vliegen verloopt het geheel probleemloos. De kledingwagonnetjes zijn ook al met dezelfde vlucht meegekomen en als we buiten komen staat de van tevoren door ondergetekende reeds geregelde taxi al klaar. Naadloze organisatie.
We worden keurig afgezet bij het Victoria Hoi An en we kunnen meteen aan het ontbijt deelnemen en de kamer is ook al klaar. Dit is een heel mooi resort en we voelen ons verwend. 
We gaan even genieten van het zwembad en eten wat om daarna even op de kamer wat bij te komen.
We gaan met een taxi Hoi An in. We zien de Japanse “covered” bridge en lopen door de straatjes. We drinken een MaiTai waarbij we op stoeltjes langs de kant van de weg zitten en kijken onze ogen uit naar alle drukte die er aan het ontstaan is. 
We eten wat bij Vy market. Een leuk tentje met lekker eten. Als we weer buiten komen is het licht uit gegaan en is het heel druk. Iedereen wil wat aan de toeristen verkopen en het is een drukte van belang.
We kopen onze zoveelste fles water en gaan op zoek naar het shuttlebusje van het hotel. We vinden het busje en kunnen gelukkig meteen instappen want het water gutst inmiddels van ons af. Terug bij het hotel gaan we nog even zwemmen en drinken nog een lekker glaasje bij de bar.
LIFE IS GOOD!!
Wijbe gaat morgen nog maar een keertje vroeg op want die heeft een fototour door Hoi An met Pieter. NEE niet met An, het is Pieter. Zijn wekker gaat om 5:40 en ik denk dat ik me nog even 44 keer omdraai dan.
Tot snel.