Rare dag.

Cassia cottages Ik zit hier in mijn bed met de klamboe om ons heen gedrapeerd. Het is wel knus zo. Allebei alle elektronika onder handbereik en in gepaste stilte. Helemaal zen dus.
Vanochtend ietwat in de vertraging maar na het ontbijt onze spulletjes gepakt want er moet gescooterd worden en wel naar de zuidelijke punt van het eiland. Als we de scooter pakken is de buddyseat hartstikke kokend heet en als we wegrijden heb ik het gevoel letterlijk en figuurlijk op “de blaren te zitten”. We stappen dus af en vinden een doekje in de buddy waar ik op kan zitten want de ijzeren randen naast de buddy zijn kokend heet. Straks maar even checken of er geen echte blaren op staan. Mooi klusje voor Wijbe.
Blijkbaar weet de grote roerganger waar we heen moeten want deze Truus heeft geen idee en volgens de leidinggevende gaan we naar het zuiden. Helemaal leuk en ik vind het prima. De weg die wij moeten nemen is blijkbaar onder constructie en dus hobbelen we reuze gezellig (NOT) voort over gravel en god weet wat er nog meer aan goedbedoelde rotzooi op die weg ligt. Vietnam is in ontwikkeling en dat zullen we weten ook. Ergens in the middle of nowhere wordt een werkelijk gigantisch project uit de grond gestampt waar volgens mij alleen hele rijke Vietnamezen zullen kunnen wonen.
Voort gaat het en dan begint het te regenen. Een gestage stroom water klettert neer vanuit de hemel en aangezien we geen regenkleding bij ons hebben worden we een beetje nat. We besluiten via een behoorlijk onmogelijk pad een stuk weg af te snijden en komen dan vervolgens op de snelweg terecht. Richting hotel gaan we want het ziet er niet naar uit dat het voorlopig beter gaat worden. We hebben het nog niet gedacht of daar gaan de sluizen van de hemel ECHT open. De regen komt met badkuipen tegelijk uit de hemel. We weten te schuilen onder een afdak van zonnepanelen (hoe toepasselijk is dat dan?) en wachten af tot het wat minder wordt. We zijn ondertussen beide nat tot op ons velletje en overal drupt het. Koud is het nog steeds niet maar wel klam.
Als het wat minder hard regent stappen we weer op en rijden naar de hoofdstad terug. Als we de stad in rijden blijkt dat het daar in ieder geval droog is gebleven maar dat zal ook niet lang duren. Wijbe maakt nog wat foto’s bij de haven en als we weer opstappen begint het ook hier te druppelen.
We parkeren de scooter bij het hotel en leveren de sleutel en de bloempotjes in. Het is mooi geweest.
We eten wat in het restaurant en als 2 bejaarden tukken we wat. Zwemmen kan ook al niet want het regent inmiddels behoorlijk en het waait flink.
Voor “happy hour” melden we ons weer en besluiten gezien het weer nog maar een keer hier te eten.
Er zijn erger dingen.
Onze rekening is betaald en morgen vliegen we van Phu Quoc naar Hanoi.
Ons kind en zijn vriendin zijn in Florida sinds vrijdag en overwegen serieus de vakantie af te blazen. Ze zitten in tropische storm Colin en de weersverwachting is blijkbaar niet best. Even afwachten hoe dat verder gaat.

Tot snel.

Category Niet gecategoriseerd

One thought on “Rare dag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *