Net terug van de sportschool. Het was weer een feestje. Behoorlijk druk en terwijl een aantal “sporters” wanhopig hun flesje water EN hun telefoon tegen zich aan klampen onderwijl een machine trachtend te bedienen lach ik me een krul in de staart. Een meneer heeft een soort golfpet op zijn hoofd vastgeklemd die stopt halverwege zijn oren en al kreunend en steunend doet hij zijn buikspieren. Het is net het echte leven, zal ik maar zeggen. Op de loopband staat een man met zulke kromme benen dat je er een wild paard doorheen kan jagen. Hij heeft een poloshirt aan met een soort plastic bodywarmer erover heen die zo doordrenkt is van het zweet dat de hele loopband halverwege in het water staat. Je zult maar kortsluiting krijgen.
Wij doen braaf ons rondje waarbij ik mijn oefeningen voor mijn nek en schouders moet doen. Gaat best maar ik heb wel gemerkt dat als ik aan de kassa heb gezeten ik ’s nachts altijd last heb. Bizar.
Stedelijk Museum
De tentoonstelling van Jean Tinguely is prachtig en ook erg leuk. Veel machines werken echt en maken behoorlijk wat lawaai. De toeslag die we voor deze tentoonstelling vragen van € 3,– is voor sommige mensen blijkbaar een reden de doodstraf opnieuw in te voeren (serieus) en of we van al dat geld wel lekker uit eten gaan. Hoe het ook zij, een tentoonstelling die de tongen weer losmaakt. Mijn zus en zwager zijn al komen kijken en natuurlijk plettert mijn zus weer op haar neus omdat ze de laatste trede (omhoog notabene) niet ziet. Bewakers in de stress en zus (en ik) natuurlijk ook. Ze mag alleen nog onder begeleiding over straat, net als ik want ik lig natuurlijk ook te pas en te onpas ergens wel op mijn rug als een kevertje te spartelen. Hmmmmmmmmm, VROUWEN!!!
Hieronder een prachtig plaatje van een van de installaties. Ze zijn niet allemaal zo groot -sommige zijn zelfs heeeeeeeuuuuul klein- maar leuk zijn ze wel.
We waren, zoals eerder gemeld, op zoek naar een combi-camp vouwwagen en na nog wat overleg en overdenkingen hebben we besloten voor de combi camp Venezia te gaan. Via marktplaats waren er niet heel veel te koop maar bij bravo vouwwagenwereld in Ommen stond er een die er op de plaatsjes heel mooi uitzag. Dus trokken we naar Ommen met Tineke en Cor want die hebben een vouwwagen gehad en wisten dus waarop gelet moet worden. Een hele behoorlijke rit naar het Oosten maar niet tevergeefs want de kar zag er mooi uit en nadat alle ins en outs bekeken, gevoeld en geritst waren besloten wij tot aanschaf van de snoes over te gaan. 
Voorlopig blijft snoes even in Ommen voor een servicebeurt en hebben we besloten om de kar te stallen in Zuid-Spanje. We kunnen dan als we willen gaan de camping bellen en die zet de kar dan op z’n plek want om hier “weekendjes” te gaan doen gaat toch niet werken. We hebben maar 2 dagen en tegen de tijd dat je de kar hebt opgehaald uit de stalling mag je alweer inpakken want hij moet natuurlijk ook terug in de stalling. Allemaal niet erg handig behalve als je niet meer hoeft te werken want dan heb je TIJD genoeg.
Heppidepeppy zijn we dus met deze mooie aanwinst en na het VS en Turkije avontuur zullen we er eens flink misbruik van gaan maken. Kamperen dus, al vind ik het niet echt kramperen want van primitief gedoe is echt geen sprake.
De weken gaan snel en de weekenden gaan nog sneller lijkt het wel.
De eerstvolgende (grote) trip is Amerika en Curacao maar vanaf de 22e oktober hebben we ook nog een weekje vrij. We blijven thuis en gaan wat (dag) tripjes maken.
De 22e is ook de laatste privé les Turks die Jeff en ik hebben en vanaf de 26e oktober stromen we weer gewoon in bij de klas. Is ook heel gezellig altijd.
Op weg naar de feestdagen en hopelijk nog meer mooi weer
Mooie vouwwagen Cor.