De tijd vliegt als je plezier hebt. De (heerlijke) vakantie weer achter de rug en terug naar het leven van alledag. De laatste weken in Spanje waren nog steeds erg warm en we hebben genoten van het zalige nietsdoen. Het is heerlijk om ’s morgens te ontbijten, bedenken wat je wil gaan doen, eventueel zwemmen of fietsen en alles in een tempo voor pensionado’s. (Ze zouden een symfonie moeten schrijven die zo heet-lekker langzaam met veel violen denk ik zo).
We vierden onze 33e trouwdag door te gaan eten bij de “Chinees”. Een buffetachtige vreetschuur (kan het niet anders zeggen) maar het eten was uitstekend voor een prima prijs(je).Veel Engelsen daar en ik was werkelijk verbijsterd HOEVEEL sommige mensen kunnen eten of opscheppen, want niet alles wat er opgeschept werd vond ook de weg naar de maag. Soms zijn je ogen nu eenmaal groter dan je maag. Omdat het feest was, een ijsje gegeten bij Faro 49 waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt op de baai. Zie de foto.
De dag voor we terug gaan eten we nog met zijn vieren een dagmenu bij NoNo en we zijn unaniem van mening dat het wel een prima restaurant is. Lekker eten en een goede bediening. Een nieuwe favoriet erbij dus net als de pizzeria in La Azohia!
Intussen staat de sleurhut weer in de opslag (nemen we aan) en ging de terugreis zeer vlot met de combi-camp achter de auto want die gaan we verkopen. We hebben de kar op de camping uitgebreid gefotografeerd zodat hij op marktplaats kan voor het geval mijn collega hem toch niet zou willen hebben. Bij Jeff staat hij in de garage want die heeft (nog) geen auto en wij hebben natuurlijk maar 1 plekje hier. Onderweg kwamen we Tineke en Cor ook nog tegen terwijl we toch echt allebei onze eigen route hadden.
Het weekend dat we aankwamen ook maar direct naar de kinderen gegaan om het huis te bekijken en vanaf die dag is het nogal druk geweest hier en dat is een ” understatement”. In het museum afscheid genomen van wat collega’s die gaan pensioneren dan wel elders aan de slag gaan. Ook werd Wijbe 59 waardoor we natuurlijk wel aan de drank moesten gaan. Pfffffffffff, het leven is hard soms. Wel heel gezellig allemaal.
Met Gaye en Jeff eten we afgelopen zaterdag bij Loetje om de verjaardag te vieren. Loetje is ALTIJD goed. Lekker een biefstukje en het toetje van Loetje (hoe verzin je het?) was een tiramisu die hemels was. Wijbe en Cor hebben een verkenning van Nederland gedaan om wat kasten op te halen voor Tineke en Cor en hebben dus zondag de ganse dag in de auto gezeten. Mooie kasten overigens.
Ondertussen vertrek ik steeds later van huis om naar het werk te gaan. De bakfietsterroristen maken het bijzonder moeilijk om heelhuids op het werk te komen en dan kies ik voor mezelf.
Mijn route voert me door het Vondelpark en daar kom in nogal wat BekNed’s tegen. (Bekende Nederlanders). Deze morgen was het weer raak toen een BekNed MET bakfiets en daarin 2 kindertjes meende het voertuig voor het aanstormende fietsverkeer te moeten gooien. Waarschijnlijk heeft de BekNed thuis nog meer van deze BekNedjes dat ze deze wel kwijt kon. Er wordt gescholden (Neeeeee, niet door mij) en door vol in de ankers te gaan weten de meeste fietsers de BekNed te behoeden voor gruwelijk letsel. Je moet maar durven. Ondertussen lopen er ook nogal wat BekNeds gewoon los in het park en voeren lange, luide gesprekken met andere BekNeds en vallen er vooral veel namen. Als OBekNed(de onbekende Nederlander) tel ik mijn zegeningen en verbaas ik me over de door Mark Rutte alsmaar gebezigde term “de normale gewone Nederlander”. Niet dat ik me niet normaal of gewoon voel maar waarom zegt hij dat alsmaar? Enniwee, er zijn andere zaken die de aandacht vragen. Wederom moet de badkamer gedaan worden. De tegels die we er 4 jaar geleden op hebben laten zetten zijn een schoonmaak nachtmerrie. Ze zijn donkergrijs en slaan helemaal wit uit. Wijbe is de schrobber in huisje weltevree dus die doet het schrobben en hij wordt er niet blij van en als mijn man niet blij is ben ik het ook niet. Dus hebben we onze slag geslagen bij Hornbach en witte tegels gekocht. Als die wit uitslaan, nou ja……….
Eind van de maand komt Piet het spulletje tegen de muren gooien en dan hopen dat het wat beter gaat.
Nog geen tripjes in het vooruitzicht dus dat komt later.