Zondagochtend. Het is 07:44 en ik zit voor de caravan. Een grote pissebed steekt het kleed over op zoek naar??? Tja naar wat? Wie weet wat een pissebed wil en wat er zich in zijn zielsleven afspeelt???? Misschien komt straks zijn pissebedfamilie wel op bezoek. Wie het weet mag het zeggen.
Vandaag komt Wijbe aan. Nee niet qua gewicht maar met de auto met SPULLEN. Veel spullen.
Er moeten nog wat dingetjes aan de caravan gedaan worden om hem de 21ste eeuw in te trekken dus die zitten in het autootje. Het was een lange reis (ook al vanwege de files ).
Ik ben hier nu een week en het weer heeft zich van zijn beste kant laten zien dus heb ik lekker gezwommen en een en ander opgeruimd. Het is dus weer bewoonbaar en toegankelijk want als je een aantal weken/maanden naar huis gaat plop je alles in de voortent en zie je het wel weer als je terug komt. Een beetje “de dood of de gladiolen” mentaliteit maar dat moet je altijd weer bezuren. Zo werkt het nu eenmaal.
In het zwembad hier is het rommelig. De Engelse badgasten hebben blijkbaar veel in de “pre-paid” resorts gezeten en zijn van het “handdoekje leggen niemand zeggen” slag. Je komt dus ’s morgens om je baantjes te trekken en vindt dan een paar stoelen waar kussens en handdoeken op liggen.
Ik weet niet of ze ’s morgens hebben staan trappelen bij het hek om vervolgens Carlos omver te kegelen om bij de door hen zo felbegeerde bedjes te komen maar aangezien Carlos zich nog steeds de kleuren werkt ga ik er maar vanuit dat dat niet het geval is.
De Engelse dames zijn familie van elkaar en laten alles lekker los (hangen) als ze hier zijn. Ze zijn ook GROOTverbruikers aan de bar.
HIJ is Fransman en terwijl zijn vel naar het zuiden wil (en ook die richting opgaat-met of zonder zijn toestemming) heeft hij een rode Bacardi pet op. Daaronder een soort zonne-zwembril die de pet op zijn plek houdt en met deze in mijn ogen ongemakkelijke constructie op het Franse hoofd zwemt hij, dobberen mag ook maar in het water is hij.
Allerlei nationaliteiten zwemmen met verschillende dingen op hun hoofd van grote hoeden tot omgekeerde onderbroeken met marihuanaplantjes op de rand(waar zou die nou toch vandaan komen?) .
Dan hebben we ook een contingent mensen die ALLEEN komen om te zwemmen. Ze gaan het water in en als het kokende bloed voldoende is afgekoeld vertrekken ze weer richting hun camper-caravan-huisje, links en rechts naar mensen zwaaiend die wel lekker op een niet eerder geclaimd bedje liggen.
Tot afgelopen vrijdag hadden we een “soccorrista”. Een badmeester dus die van 10:00 tot 14:00 en van 16:00 tot 20:00 de boel in de gaten hield.tussen 14:00 en 16:00 kun je dus gewoon verdrinken. Geen haan die ernaar kraait. Hij zat onder een afdakje te wiebelen op de 2 achterpoten van zijn plastic stoel en diverse malen heb ik hem vermanend toe willen spreken dat hij NIET MOEST WIPPEN op zijn stoel. Die dingen staan hier in de zon en na enige tijd treed er toch echt “plastic-moeheid” op en stort je er gewoon doorheen. Maar goed, hij heeft het gered en geen wilde reddingsacties uit hoeven te voeren. Hoe hij dat met een 150 kg wegend mens had moeten doen vraag ik me dan wel af.
En zo is het inmiddels half 9 en ga ik eens ontbijten.
We hebben best wel een drukke tijd achter de rug. Veel werk voor beide en in de weekenden best veel regelen voor deze vakantie.
Onverwacht overleed ook nog mijn kapster op 59-jarige leeftijd-die ik als 30 jaar kende en zelfs Jeff nog heeft geknipt toen hij klein was- aan een hersenbloeding en dat doet je weer realiseren dat je echt moet genieten van het hier en nu want wie weet is er wel geen “later”.
Het is inmiddels 9 september en Wijbe is al helemaal in de “camping-mood”.
Er wordt verbouwd(het toilet) en we kunnen tv kijken.
Voor het instellen van die tv hebben we samen met Tineke en Cor een prachtig apparaat gekocht maar kregen de mannen het toch niet voor elkaar om de boel ingesteld te krijgen. We konden alleen Duitse tv kijken.
Koos van de nabijgelegen camping komt langs en stelt de boel in. De dag erna is het slecht weer en valt de zo zorgvuldig ingestelde schotel om en zijn we weer het beeld kwijt (zucht). Dit keer zijn de mannen voorbereid en kunnen na veel geschuif en verbouwing de boel weer ingeregeld krijgen.
VICTORIE!!
Afgelopen woensdag en donderdag zijn we op bezoek gegaan bij Monique en Albert in Macisvenda en brengen 2 hele gezellige dagen door! We eten heerlijk in een grot en zien weer een heel ander landschap aan ons voorbij trekken dan bij ons aan de kust. Spanje is MOOI.
Blijkbaar, hebben we nu de Gota Fria en is het weer wat wisselvallig. Gisteren veel regen gehad maar lekker klusjes gedaan om de caravan. Die gaat zelfs de 22e eeuw nog wel halen.