Eindelijk genoeg rust om weer eens te bloggen. Het was allemaal wat rommelig.
De camping hebben wij op 4 november verlaten. Het was echt onmeunig druk geworden en zelfs van baantjes trekken kon geen sprake meer zijn. Mensen gingen je doordringend aankijken als je WEL baantjes aan het zwemmen was opdat je maar zo snel mogelijk het bad uitging. Het was een echte Duitse invasie maar wel vredelievend gelukkig.
Vanaf eind april was men bezig de douchegroep vlakbij onze plekjes te renoveren en op z’n Spaans duurde het allemaal wat lang en dan doen 3 hittegolven er ook geen goed aan. In ieder geval waren we blij dat het klaar was en we konden gebruik maken van de douches. En dan gebeurt er dit……….
Als ik van mijn verbazing ben bekomen spreek ik de dames van de schoonmaak. TWEE dagen achter elkaar vinden ze dus poep in de douches. Ze benadrukken dat ik vooral op slippers gebruik moet maken van de douches (hetgeen ik ALTIJD doe) want dit vinden ook de dames bijzonder. Blijkbaar kun je een nieuw dieptepunt zomaar tegen komen.
Omdat het zo heet was hebben we ons arsenaal aan ventilatoren behoorlijk moeten uitbreiden en hebben we ook buiten hangen in het bad niet veel gedaan. De nachten waren natuurlijk ook erg warm.
We kregen op het laatst nog buren ook. We hebben maanden gestaan met slechts de caravan van Tineke en Cor en die van ons en toen opeens kwamen er mensen bij en stonden we me een vol rijtje ( 5 plekken) de buren waren Engelsen maar de vrouw was Frans. Ze woonde al 40 jaar in Engeland maar was absoluut niet van plan om Emgels te worden dus moesten ze sinds de Brexit elk jaar een formulier invullen om aan te tonen dat ze nog steeds bij elkaar waren. Beide waren erg vriendelijk en Wayne (de echtgenoot) was/is een grappenmaker.
We besloten op 4 november te vertrekken. We boeken nog 2 restaurants vlak voor vertrek. Omdat dan alle koelkasten zijn uitgeschakeld en alleen de reiskoelkast nog een en ander kan koelen is dat de makkelijkste manier om die dagen door te brengen. Donderdag de 2de november voelt Cor zich niet lekker heeft behoorlijk koorts en met aspirine denken we dat op te lossen maar dat blijkt ijdele hoop. Wijbe en ik besluiten wel te vertrekken vanwege afspraken die we in Nederland hebben. Tineke en Cor besluiten na het weekend de dokterspost te bezoeken in Mazarron en dan blijkt dat hij een huidontsteking te hebben. Antibiotica wordt gegeven en uiteindelijk vertrekken ze vrijdag de 10e November naar Nederland. Ze hebben 2 overnachtingen en zondagmiddag de 12e waren ook zij weer in Nederland.
Nu dus weer op het “honk”. Zus en zwager kwamen lunchen en dat was erg gezellig.
We hebben de prikken weer gehaald voor de griep, pneumokokken en COVID dus zijn we hopelijk weer gevrijwaard van de sniffels.
Voor de verjaardag van Inge’s moeder hebben we een korte boodschap opgenomen. Ze wordt deze maand 100. Bijna 60 jaar van die 100 ken ik haar en van haar heb ik geleerd dat je je kind(eren) kunt knuffelen in plaats slaan. Een openbaring voor mij. Ik zal haar altijd dankbaar daarvoor zijn.
De kerstboom staat al, en ik ben er zeer tevreden over. Niet de beste foto maar okay.
Nederland in beweging heeft een nieuwe coach (Barbara de Loor) na de pensionering van Olga Commandeur en ik weet nu al dat hoewel ze goed les geeft wij geen ‘buddy’s’ zullen worden. Die vrouw is niet te stoppen. Nu nog kijken wat ze voor mij kan betekenen.
Claire gaat voor de kerst naar Nebraska en daarna naar Mexico waar Jeffrey naartoe zal vliegen vlak na kerstmis. Samen komen ze dan weer terug naar Nederland.
Deze kerst is hij dus weer een keer bij ons. Gezellig. Beide zijn ook nog jarig deze en volgende maand dus wij gaan onze feestmutsjes en feestneuzen maar eens afstoffen.