De NMOC, geen nieuwe uitkering maar Nieuwe Mensen Op de Camping.
Terwijl het super rustig is nog steeds komen er toch af en toe wat bonte papegaaien bij. Lachen is wat mij betreft de beste medicijn.
Zo hebben we een Duits stel/echtpaar. De Eilanders noemden hem “skimpy” en de andere Engelsen noemen hem Mr. G-string. Dat gezegd hebbende kunnen jullie eruit opmaken dat de man dus een g-string aan heeft. Hij leegt zijn toiletcassette in die g-string, MET grote zwarte rubberen handschoenen aan die hij koket heeft omgeslagen zodat er een beige randje te zien is. Je moet er maar opkomen. Hij aarzelt ook niet om in genoemde string zeeeer uitgebreid te converseren met deze of gene die hij onderweg tegenkomt. ’s Avonds gaat hij in een heeeeeeel klein broekje met zijn vrouw die ook nogal schaars gekleed is een wandeling maken. Heerlijk toch zo ongedwongen.
Dan is er een nieuwe heer die het baantjes bad onveilig maakt. Ik heb hem nog niet 1 keer zien komen of gaan. Hij verschijnt gewoon. ECHT! Zijn oververmoeide speedo heeft aan de achterkant een “tuut” waarin hij volgens mij als Thierry de Slingeraar (een tv-serie uit de 60 jaren) een bowling bal als een slinger heeft gebruikt zo laag hangt de “tuut”. De goede man is zich nergens van bewust (hoop ik) en doet zijn ding. Thierry is/was wat wij noemden een ‘lekker hapje’ en is inmiddels 85 jaar oud.
De Spanjaarden zijn ook vertegenwoordigd. De dame komt elke keer bij ons langs in verschillende outfits. Ze trekt baantjes in het grote bad en verkleed zich als het haar uitkomt. Gelukkig draagt ze een badmuts (een hele hoge blauwe) want anders was het niet te doen. Met haar blote bips en een hemdje wordt er elke dag een blauw shirtje onder de douche uitgespoeld, dan moet er even aan geroken worden en vervolgens plant ze de blote bips op een stoel. Heerlijk toch zo ongedwongen? Met andere woorden; mijn ogen draaien weer overuren en mijn lachspieren krijgen ook de nodige oefening.
Ons Franse paar is ook terug. Annie en Dominique. 2 jaar niet kunnen komen vanwege medische dingetjes en nu zijn ze er weer. Terwijl ik met ze sta te praten -en me wil verplaatsen- val ik over zo’n grote groene betonnen ring waar een parasol in past. Wijbe sleurt me weer overeind en vertelt me vervolgens dat ik meestal zo ‘elegant’ val. Hoe iemand ‘ elegant’ kan vallen is me een raadsel maar ik neem het compliment graag aan. Zo’n dikke vette kever op z’n rug is een beetje mijn idee ervan. Maar ja!!!
Ondertussen amuseren wij ons uitstekend dus. We hebben na veel vergaderen en werkoverleg besloten OOK de maand juli hier te blijven en doen ons ding. Elke dag ga ik even baantjes trekken en als Wijbe zin heeft doet hij mee. Soms gaat hij wat anders doen want laten we eerlijk zijn: zwemmen is super, super saai. Altijd fijn als iemand met je mee zwemt want dan heb je tenminste wat te zwammen.
Nu zijn er alweer wat Nederlanders weg. Ineke en Ad komen echt niet meer terug en Tiny en Henk vertrokken ook vanochtend maar die komen in september weer terug. Je raakt met het klimmen der jaren ook een beetje gewend aan dezelfde gezichten die je ziet. Er zijn op de camping een aantal katten die soms hinderlijk zijn. Vonden we weken geleden een dode kitten in het baantjes bad vanochtend is iemand over een beestje heengereden naast onze plekken en lag het arme beestje uitgesmeerd over de weg. Naar hoor.
Claire en Jeff genieten van een kleine vakantie op het eiland Santorini en maandag komen Tineke en Cor weer terug. Gelukkig kunnen de ’tentopzetters’ meteen dinsdag komen om de voortent op te zetten. Het wordt weer erg warm en dan is het fijn om die klus uit handen te geven.
Ik ben benieuwd of het druk gaat worden in juli. Het schijnt dat de Spanjaarden in augustus worden verwacht dus we gaan het zien.
Misschien tot laterrrrrrrr