Gisterenavond was Andre Rieu op tv. Het concert op het Vrijthof van vorig jaar. Het was er druk, er werd gedanst en vooral veel geklapt. Klappen voor het koor, klappen voor de solisten en de orkestleden. Klappen voor Johan Strauss die het volgens mij helemaal niet gehoord heeft. Niemand wilde naar huis en uiteindelijk gaat het concert dan nog een half uur door. Ik zie dat mensen emotioneel worden van de muziek en misschien ook wel omdat er weer eens uitgegaan kon worden. Het deed me denken aan de ‘levende’ muziek bij Local Social in Isla Plana. 
We waren daar op een zaterdagavond heen gegaan. We hadden mooie plekjes en konden een drankje nemen en wat tapas eten. Leuker konden we het niet maken. De muziek was ‘goud van oud’ want het gros van het publiek was vooral ‘oud’. Ook daar werd door heel veel mensen een dansje gewaagd. Of je nou je bergschoenen aan had of aangekleed was alsof je naar een gala moest het kon en mocht allemaal. Sommige mensen gingen echt ‘all in’ en dansten alsof hun leven ervan af hing dus werd er gewrongen en gehupst alsof er geen morgen zou komen en diezelfde botten weer uit de kreuk getrokken moesten worden om alleen maar de dag te kunnen doorkomen. We hadden het gezellig en gingen op een ‘bejaarden tijd’ naar huis. Het was nog voor de hittegolf en het was allemaal goed te doen.
Ondertussen zijn we dus weer in het Nederlandse. We hebben hier ook nog het een en ander te doen en hebben al een drukke week achter de rug. Het weer hier is voor ons bijzonder aangenaam want de laatste dagen was het werkelijk geen doen meer op de camping. Het was vegeteren. ’s Morgens bij het opstaan al 28 a 29 graden en langzaam liep het op. Bij het naar bed gaan was de temperatuur in de caravan al opgelopen tot 39 graden en alleen met een stukje airco en 3 ventilatoren was het enigszins uit te houden.
Tineke en Cor kwamen begin juni ook weer terug na het overlijden van Tineke’s moeder. Toen begon ook zo’n beetje de hittegolf. In de ochtend dus maar baantjes trekken – voor de mannen was tafeltennis vanwege de hitte ook al geen optie meer en in de middag badhangen. Zitten in de zon absoluut geen optie dus bewogen we ons langzaam. De barbecue heeft zijn diensten bewezen want koken was een wat soppige aangelegenheid.
Het was en is vooral stil op de camping. Onze toiletgroep wordt gerenoveerd en gezien de hitte loopt ook dat vertraging op. Je zult maar met die temperaturen dakbedekking aan moeten brengen. Het betekend dat Tineke, Cor, Wijbe en ik als een soort Benidorm Basterds van de berg af racen voor de middelste toiletgroep en de douche en het zwembad. 
Af en toe melden zich wat mensen bij de poort maar omdat het minimum verblijf 3 overnachtingen is wil niet iedereen dat alhoewel het zwembad wel een lokkertje is. Campereigenaren willen graag hun ‘spul’ storten op de camping maar daarvoor is natuurlijk die 3 dagen minimum. Ze komen anders en dumpen voor een luttel bedrag hun ‘spul’. De dumpplek zit voor de ingang en daar is ook een ketting gespannen anders komen ze alleen maar dumpen en mag de camping het opruimen, Niet dus.
De gesprekken in het zwembad gaan vooral over eten. Waar wel en waar niet. Na onze ervaring in Los Alcazares met de ‘fish and chips’ hebben we bij Elliot’s in Bolnuevo hetzelfde gegeten. Gezien de temperaturen niet onze beste beslissing maar lekker was het wel. Je leert ervan dat je in ieder geval een restaurant MET (werkende) airco uit moet zoeken. 
Voor nu blijven we tot 3 september in Nederland en vertrekken de 4e weer naar Isla Plana tot ergens half/eind november. We moeten tenslotte ook gaan stemmen.