Feestje.

Daar zijn ze dan! The happy couple.

Met KLM vlogen we met ons viertjes naar Istanboel. Midden in de nacht kwamen we aan maar gelukkig had ik van tevoren een taxi geboekt en werden we na wat heen en weer gebel van een meneer van het bedrijf opgehaald door de taxi. Omdat het blijkbaar standaard is dat je als een kamikaze door een stad jaagt kwamen we moe en met de remsporen in onze nek aan in het hotel. Een plaatje hoor. Voordat we ook maar iets konden zeggen hadden we een upgrade te pakken naar de ” executive floor” en konden we onze vermoeide lichaampjes te rusten leggen.

Het is een ietwat psychedelisch interieur maar het is voor “executives” dus die zullen dat wel mooi vinden. In ieder geval is het comfortabel en slapen we goed. Het ontbijt is inclusief en als we ons daar vrijdagochtend voor melden ben ik verbaasd over het vele eten dat er ‘buffetstijl’ wordt aangeboden. Er staat zelfs een honingraat waar je zelf een stuk uit kunt snijden.We ontbijten en besluiten wat van de stad te gaan zien. Met een Dolmus en een taxi begeven we ons naar de Bosporus om het water over te gaan wat bijzonder aangenaam is want het is bloedjeheet!! Op de boot is er tenminste nog een beetje wind die bijzonder aangenaam is. We slenteren wat door de stad. We zien de Aya Sofia en de blauwe moskee maar storten ons vervolgens in de Starbucks omdat het kan en er tenminste een airco is. In de Big Bazar proberen ze ons bontjassen en allerhande ander warm spul te verkopen maar daar gaan we echt niet voor. Inmiddels is Gaye haar moeder gaan ophalen om drank voor het feest te bestellen en gaan Wijbe, Jeffrey en ik terug richting hotel. We eten een pide en gaan vervolgens lanterfanten bij het zwembad. Heerlijk water en genoeg te praten en te kijken. We bestellen een lekker drankje en genieten.

Later komt Emel, Gaye’s moeder erbij en met haar gaan we uit eten in de stad. We worden telkens aangeklampt om ergens te komen eten maar Emel is vastbesloten om ons mee te nemen naar een bepaald restaurant dus lopen we gezellig met haar mee en roepen onderweg tegen alle ronselaars dat ZIJ de macht heeft en wij doen wat zij zegt. Voor iemand van 1.50 meter zit er flink pit in. We eten lekker en als Emel nog vis heeft gekocht om mee naar huis te nemen, gaan we terug naar het hotel voor de broodnodige rust.

Zaterdag is het de GROTE dag en na het ontbijt besluiten Wijbe en Jeff weer de stad in te gaan en gaat Gaye naar de kapper en ik ga lekker chillen bij het zwembad. Het is werkelijk TE heet. Van de zus van Gaye begrijp ik dat het kwik in Fethiye inmiddels is opgelopen tot 52 graden en dank ik god op de blote knietjes dat het in Istanboel ‘slechts’ 45 of zoiets is. Er staat geen zuchtje wind. Als Wijbe en Jeff terugkomen eten we weer een pide en gaat Wijbe de overhemden strijken.

Jeff moet er zelf natuurlijk ook nog wat aan doen en vertrekt dan voor een fotoshoot in het park. Wij hopen dat hij niet smelt maar dat valt allemaal reuze mee en wij maken ons ook op voor de feestelijkheden. Er zijn foto’s van maar die hebben we nog niet gezien.

Een taxi brengt ons dan naar het zaaltje waar het feest is en er is een gezellige dj die ons muzikaal vermaakt. We ontmoeten ook familieleden en vrienden van Gaye en hebben het gezellig. Er is eten en drinken en om ons heen zijn ook allemaal bruiloftsfeesten aan de gang. Het is blijkbaar gewoon dat de 500 of meer gasten hebt maar dat is bij ons gelukkig niet het geval want ik kan echt zoveel namen niet onthouden. We dansen op z’n Turks. In Turkije krijg je goud en/of geld bij je trouwen en je mag het goud omzetten in geld als je dat wilt. Het zijn gouden armbanden (de dikte van de armband is bepalend voor de waarde) en ook een soort medaille/penning die de bruidegom op zijn hemd krijgt gespeld. Voor de medailles is het hetzelfde als de armbanden, hoe groter de penning hoe meer die waard is. Heel apart.

Met een taxi gaan we weer naar het hotel en hoewel de chauffeur zegt dat hij weet waar het hotel is (op ongeveer 5 minuten) maakt hij er een soepzooi van en moet het uiteindelijk aan een medeweggebruiker vragen omdat hij GEEN idee is. Ik ben blij dat het feest geweest is want alweer rijdt de man op een manier waarbij het je dun door de broek loopt en zit ik op een gegeven moment met de handen voor de ogen geslagen achterin. Wijbe lacht zich een breuk maar ik vind het echt niet prettig. Heelhuids belanden we toch bij het hotel.

Heel moe, maar voldaan vallen we uiteindelijk in slaap. WAT EEN FEEST!!!!

Zondag ontbijten we weer met z’n viertjes en gaan de tortelduifjes richting de Seychellen en Wijbe en ik vliegen terug naar Amsterdam. We hebben beide nog een weekje vrij.

We houden ons wat bezig met werkzaamheden voor de VvE van de flat voederen Willem van Oranje elke dag en rusten lekker uit.

Inmiddels ook alweer een weekje gewerkt en hebben we gisteren nadat Gaye en Jeff thuis kwamen alweer een bezoek gebracht aan Ikea. Willem bleek uit frustratie in het bed geplast te hebben en zowel de matrassen als de dekbedden moeten als verloren worden beschouwd. Ikea, ontvangt ons natuurlijk met open armen en hoopt op een open portemonnee en die was er natuurlijk. Wijbe moest nog laat werken dus gelukkig was Cor thuis (hij is een pensioen aan het vieren) en konden we de spullen direct meenemen want de lucht was niet meer te harden. Kattenpis is behoorlijk hardnekkig. Ooit woonde ik op kamers en had een kat in de gordijnen geplast. Die gordijnen zijn wel 5 keer bij de stomerij geweest maar als de zon op een bepaalde manier die kamer in kwam rook je het toch. Fris is het allemaal niet. Met 2 matrassen 9gelukkig was er korting)en 2 dekbedden hebben we ze weer thuis gebracht en nu maar hopen dat Willem niet weer losgaat op de slaapplaatsen.

Inmiddels gaan we over 6 weken ALWEER op vakantie en ik moet zeggen; “WE HEBBEN ER ZIN IN”.

Toedels voor nu.