Zo is er altijd wat. Je gaat de grens over en er gebeuren allerlei dingen waarvan je zou kunnen zeggen; “ECHT”?
Vlak voor de vakantie brak er een stuk van mijn kies af. Mijn tandarts wist de zaak te redden door er van alles aan te plakken en het leed (leek) geleden. Totdat…….. ik opeens last van een kies had (ik dacht dezelfde kies die juist opnieuw opgebouwd was – een gevalletje van bouwval gezocht en een ‘opknappertje’) die me een vieze smaak in de mond gaf maar verder gebeurde er niets. Op een prachtige zaterdagavond viel tijdens het eten de hele vulling eruit. Dat was nogal wat want het was een GROTE vulling. Maandag een afspraak gemaakt met een tandarts in Mazarron waarvan we wisten dat er Nederlanders waren die er elk jaar heen gingen voor de jaarlijkse controle en wat dies meer zij. Ze spreken er ook Engels want ik denk niet dat het in het Spaans zou lukken om het uit te leggen en voordat je het weet rossen ze al je tanden eruit omdat jij uitlegt dat je leven alleen maar beter wordt met een kunstklappertje. Ik moet er niet aan denken.Het was niet de herbouwde kies maar een andere. Hier kon helaas niet aan gebouwd worden maar moest eruit en dan een implantaat. Nou ben ik niet zo van implantaten. Kim’s billen hoef ik niet ,en wie laat nou zijn billen opspuiten met bacon vet of andere vloeibare middelen? Deze Hollandse Trien dus niet. Geen Botox ,geen fillers en mijn borsten zijn, nou wel MIJN borsten. Contact gezocht met de tandartsenpraktijk in Almere waar we klant zijn en toen die hoorde wat het hier moest gaan kosten riep ze enthousiast “DOEN”. DOEN dus. Terug naar de tandarts hier en een afspraak gemaakt. Een mooie moderne praktijk. Het is een heel gedoe hoor. Allemaal niet fijn maar ik mag niet klagen (en dat doe ik dus ook niet). Gapend gat met hechtingen (die morgen eruit worden gehaald) en dan terug eind september/begin oktober om de kies te laten plaatsen.
Zo kom je nog eens ergens dus. Grensoverschrijdend tandartsen werk.
De eigenaren des campings besloten in hun oneindige wijsheid dat ons aller zwembad gerenoveerd diende te worden. Dus…………. gebeurde dat ook. Het baantjes bad bleef gespaard van deze renovatie woede dus kon de Aquagym gewoon door gaan maar het grote hangbad moest eraan geloven.
Een leeg bad dus en het was warm.
En toen was het weer vol. Heeft alles bij elkaar ruim een week gekost.
Ondertussen zijn we bezig aan de laatste 2 weken van dit uitstapje. Vandaag komen Claire en Jeff aan en die vertrekken aanstaande zaterdag weer naar Nederland vanaf Alicante.
Wij beginnen dan aan het opruimen van de spullen. De caravan van Tineke en Cor gaat mee naar Nederland, die hebben ze ingeruild voor een groter exemplaar en onze caravan mag blijven staan maar we moeten natuurlijk wel opruimen en de spullen die nu buiten staan wegbergen. Het is even een klusje.
De camping loopt langzaam leeg. Veel mensen (met name de Engelsen zitten aan hun limiet van 90 dagen vast) gaan voor het hoogseizoen liever naar huis. Wijbe en ik hebben hier vorig jaar in het hoogseizoen gezeten en vonden het toen ook nog steeds rustig. Er komen dan wel wat meer Spanjaarden die ook meerdere jaren al hier komen. Je leert je pappenheimers wel kennen op zo’n camping. Het schijnt dat in de wintermaanden de camping afgeladen vol is. Wij moeten er niet aan denken maar ook dat is een vaste club mensen die elkaar al jaren kennen. Vanaf januari staat er een rij voor de ingang van mensen die de camping op willen en moeten wachten totdat er iemand weg gaat. Dat is nu helemaal niet aan de orde. De Engelsen moeten precies uitrekenen hoe lang ze hier kunnen/mogen zijn anders krijgen ze namelijk een boete.
De weg tussen Isla Plana en Cartagena konden we de hele periode niet gebruiken omdat er door het slechte weer een enorm ‘sinkhole’ was ontstaan maar nu blijkt de weg morgen weer open te gaan. Voor ons handig omdat we een rondleiding hebben geboekt in de fabriek van Licor 43 en dat is via de ‘oude’ weg een stuk sneller dan het omrijden.
Goed nieuws voor wat betreft het reizen naar Amerika. Vanaf afgelopen zondag is een PCR test geen vereiste meer en daar word ik echt wel happy van.
Hasta la Pasta.