O Jee!

Er zitten een aantal nadelen aan een camping met veel oude mensen. De ambulance komt hier vaker langs dan je zou willen en niet altijd voor “kleine” ongevalletjes. De laatste keer kwam hij omdat iemand onwel werd bij de afwasplaats. De man ligt in het ziekenhuis en onderzocht wordt of er nog een hersenfunctie is. De keer daarvoor ook al voor een man die helaas is overleden.  Hun caravan is al verkocht (aan een ander oud persoon) en de man is teruggevlogen naar het VK en kan dus zijn dochter die in Australie woont met zijn kleinkinderen helaas niet meer bezoeken. Natuurlijk weten we allemaal wel dat we mensen van de dag zijn maar hier gaat het soms wel erg snel.

Ondertussen hebben we een plaatsje onder ons een stel uit Luxemburg gekregen met een mooi campertje. Bij het inparkeren heeft de man(hij bestuurde de woonmobiel) werkelijk 10 keer de heg die de plaatsjes van elkaar scheidt geramd (er zit notabene een achteruitrijcamera op) en op een gegeven moment dacht ik dat ze 2 plaatsjes zouden gaan bezetten. Maar niet dus. De vrouw des huizes stond erbij te roken als een schoorsteen en praat als de moeder van Jochem Myjer. Ze heeft dus een heeeeeele diepe stem. Na gedane arbeid is het zoet rusten en dus moest de muziek aan. Wij hadden ook een muziekje heel zachtjes aan en die heb ik maar uit gezet. Eens kijken hoe het vandaag gaat anders ga ik maar vragen of het een tandje minder mag. Op hetzelfde rijtje is nog een Duits stel gekomen met alweer een camper en hiervan is de vrouw deskundig buiten spel gezet. Hij doet alles met de camper en zij is met een lapje en een tandenborstel aan het werk gezet om een (huur?)autootje te wassen. Ze kwijt zich serieus aan haar taak en is dan ook 3 uur bezig. We praten hier niet over een enorme auto maar over een Seat(je). Je maakt wat mee op zo’n camping.

Een etage hoger is de familie van “the Swedish chef” gekomen. Ze brabbelen erop los en er is zelfs een baby die ’s avonds huilt. LEUKER KUNNEN WE HET NIET MAKEN.

Er wordt veel gehoest op de camping.

We hebben rijen bij de bakker, rijen bij de wasmachines maar gelukkig nog niet bij de toiletten en douches. Wel is er sinds gisteren in beide douchegelegenheden (bij ons boven is dat) een briefje gekomen dat er iemand spullen jat. Dit is een nieuwe voor ons, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen shampoo of zeep kan betalen.

Qua weer mogen we echt niet mopperen. We kunnen nog tot laat buiten zitten en eten, en we zwemmen nog steeds en zonnebaden bij het bad. Heerlijk hoor.

De aquajogging doen we heel braaf en blijft een bron van vermaak.

Met Monique en Albert hebben we weer heerlijk gegeten en bijgekletst halverwege hun huis en onze camping. Supergezellig weer.

Claire en Jeff zijn net een week in San Francisco geweest (voor Claire’s werk). Jeff is alweer thuis en Claire gaat met een vriendin naar de Galapagos eilanden via Ecuador. Het is een reislustig stel.