Om 2 uur ’s morgens gaat de wekker en we springen uit bed. Half 3 rijden we de garage uit. VAKANTIE!!!! Het was de afgelopen bijzonder druk in huize Visser met ketels die niet willen werken, wat weer zorgde voor een paar slapeloze nachten en “douchefeestjes” bij Tineke en Cor want een mens kan met die hitte toch niet, NIET douchen. De slapeloze nachten zorgden ervoor dat ik wallen onder mijn ogen had zo groot dat het allergrootste containerschip ter wereld(er kunnen 19.000 containers op) met gemak een rondje kon draaien in mijn wallen zonder de zijkant te raken maar uiteindelijk hebben we dat ook weer opgelost.
Zuid-Spanje roept en we gooien de auto met z’n snuit naar het zuiden en een 4 uur later rijden we Frankrijk binnen na Belgie en Luxemburg onveilig te hebben gemaakt. Het is stil op de weg geweest maar langzamerhand komt daar verandering in. In Luxemburg hebben we de auto nog volgegooid en de volgende tankstop moet ergens bij Lyon plaatsvinden.
We passeren allerlei voor mij onbekende plaatsen en bij Rotte Pis (zo heet het natuurlijk niet, het heet Pisserotte) steek ik mijn neus naar buiten maar ruik ik niets. Het had zo mooi kunnen zijn. Later op de dag kom ik daarbij nog volledig aan mijn trekken.
We komen in de file terecht. Ik verbaas me over het feit dat het hoewel het echt geen “zwarte zaterdag” is het beredruk is en volgens de franse radio is het “samedi rouge” oftewel rode zaterdag!!! Nou dat hebben we wel geweten. We hebben redelijk wat file gereden maar aan de andere kant was het helemaal erg. Frankrijk mag zich de bijzonder trotse ouders noemen van de ‘zondagsrijders’ alleen doen ze dat op zaterdag ook. Bij sommige capriolen van deze bestuurders loopt het sopsel me dun door de naad en als ik het niet zo lekker warm had gehad hadden we een aantal malen van ondergoed moeten wisselen.
Het is/was dus een roze-rode zwarte zaterdag, waarop ik me groen en geel heb geërgerd aan sommige bestuurders ik soms wit om de neus was en paars van woede over die Duitse bestuurder die ons bijna ramde na de tolpoortjes omdat hij gewoon zat te slapen en bovendien de LELIJKSTE mosterdgele Citroen Cactus heb gezien die er op deze aardkloot is.
Ondanks al dit rijden we om even na 6 uur bij hotel Tramontana in La Jonquera het terrein op en parkeren onze nog steeds hele bolide in de parkeergarage.
We kunnen hier in alle talen terecht dus is alles snel geregeld en kunnen we naar kamer 218 om ons tasje met de verschoning en de pyjama neer te zetten om vervolgens te gaan eten bij het restaurant Andrea dat direkt hierachter ligt. Het dagmenu kost € 10,90 p.p. en hoewel het geen culinair hoogstandje is mogen we niet mopperen. Lekker voorafje en als hoofdgerecht de Pollo a la brass. Kip van de grill. De kip ziet eruit als een zeer ernstige vorm van “roadkill” en ligt volkomen platgeslagen op mijn bordje. De knoflooksaus maakt alles goed. Zelfs de tinto de verano en Wijbe’s rode wijn maken HEEL veel goed. We rekenen af en waggelen terug naar de kamer om te douchen en tandjes te poetsen.
Wat me nog even van het hart moet. In Japan word je ERG verwend met je toiletten die je onderkant behandelen alsof het hun dierbare schoonmoeder is, in Frankrijk, NOT SO MUCH!!! Toiletten zonder bril(hoe verzin je het) en hoewel er zat personeel omheen loopt een geur om van achterover te slaan. Hier is een HEEL leger pubers met geen controle over plasbuis en sluitspier overheen geweest.
Ik zou zeggen Frankrijk……LEER VAN JAPAN HOE HET WEL MOET!!!
Dit even voor nu morgen naar Isla Plana. Naar Tineke en Cor en het zwembad. WE GAAN UITRUSTEN!!!!
