DECLUTTER

Soms moeten we opruimen. VEEL opruimen. We kunnen ook weleens teveel opruimen maar als regel kunnen we aanhouden dat als het ergens ligt en we hebben het een jaar niet aangeraakt of gedragen dan is het niet echt nodig. Een schone gedachte maar je zult maar willen “hoarden” (dat is het ziekelijk verzamelen van zaken die in de eerste plaats al niet nodig waren). Sommige mensen hebben het met huisdieren maar anders dan een paar zilvervisjes kunnen wij daar niet van beschuldigd worden. Terug naar de clutter (rommel) dus. Tracht ik nogal spastisch mijn bureau “schoon” te houden lukt me dat echt niet altijd en soms HELEMAAL niet. Papiertjes, boekjes, iPad, iPhone en allerlei zaken als bril, plakband en lucifers en vooral tissues clutteren mijn bureau. Dus af en toe de bezem erover en weer opnieuw beginnen.  Dat doet me denken dat ik ook nog een apothekerskast met voorraad heb die ook wel een goede “declutterbeurt” kan gebruiken. Enniwee, om terug te komen op mijn blog. Clutteren gebeurd ook op het Japanvlak. Als ik wat tegenkom  waarvan ik denk dat het relevant is dan stuur ik mezelf of een mail of ik print het zaakje uit. (jullie begrijpen  alweer  CLUTTER). Vandaag dus een begin gemaakt met de “declutter”. Van alles wat voor de reis interessant is een wordbestand gemaakt of opgeslagen als en in een prachtig documentje gestopt. De hotels in de iCal gepropt en nadat we erachter waren waarom dat niet allemaal gesynchroniseerd kon worden het op alle apparaatjes ingevoerd. Gelukkig hoefde dat dus maar 1 keer anders hadden ze me weg kunnen dragen.

De tocht naar Gunkanjima (oftewel het Bond-eiland) is geboekt voor 6 juni en ook qua hotels hebben we de hele boel weer aangepast. Je leeft maar 1 keer (dat zeggen ze tenminste) maar je kunt je geld natuurlijk ook maar 1 keer uitgeven. DUS hebben we naar alternatieven gezocht (en gevonden) en NEE dat betekent niet dat we onder de brug slapen maar wel in wat goedkopere hotels met goede beoordelingen. Wat dat betreft is tripadvisor natuurlijk een prima kameraad en zolang het allemaal schoon is er wij de enige gebruikers van de kamer zijn vinden we het allemaal prima. Om de een of andere reden heb ik niets met kakkerlakken,zeker gezien de enorme beesten die bij mij woonden toen ik in Israel vrijwilliger was.

Ik zou zeggen, halsbandje erom en uitlaten die handel.

Ondertussen, worden helaas de treinpassen telkens duurder en soms wat goedkoper maar aangezien we nog 3 maanden de tijd hebben ga ik me daar maar even niet druk om maken. Vrijdag wist een welgeïnformeerd heer op BNR mij te vertellen dat de economie van Japan werkelijk helemaal nergens over ging waarop in enthousiast riep: “laat maar kelderen dan die Yen”, maar naar mij luistert natuurlijk geen hond dus dat gaan we rustig afwachten terwijl ondertussen de Euro ook nog even lekker naar beneden dendert. “Leuker kunnen we het niet maken” of zoiets?

Osaka heeft dit jaar een mooi concert van de Taiko drums en hoewel we dan in Kyoto zitten denk ik dat we met de trein even heen en weer gaan. Of de onderstaande heren deel uitmaken van dat gezelschap is natuurlijk nog maar de vraag maar wie dan leeft dan zorgt. Ze zien er trouwens uit alsof ze hete pepers hebben gegeten.

Gelukkig ligt niet alles heel ver uit elkaar in Japan maar sommige treinritjes zijn toch wel 5 of 6 uur maar in het geval van Kyoto naar Osaka is dat maar een uurtje.

In Nagano hebben we nu een auto gehuurd voor 2 dagen om vanuit de stad naar de Japanse Alpen te gaan. We wilden eigenlijk de auto in Kanazawa terugbrengen maar volgens de site van Europcar krijg ik het niet voor elkaar. Maar even vragen als we de auto ophalen in Nagano. Tegen die tijd ben ik natuurlijk vloeibaar in het Japans. LOL!

Ik heb ook nog een leuk app-je gevonden voor restaurants in Japan, gurunavi genaamd en aangezien er zoveel restaurants zijn heb ik alle hulp nodig die ik kan krijgen. Via de loungeclub app kunnen we gebruik (gaan) maken van de lounges op de verschillende vliegvelden en dat is voor ons ook weer een nieuwtje. Ben benieuwd hoe dat gaat zijn. Als er maar wijn is ben ik al blij. HAHAHA!!! Hoezo drankzuchtig? Mijn motto is en blijft dat het ERGENS op de wereld 5 uur is en we aan de drank kunnen. Liefst met bitterballen maar dat zal dan wel weer niet.

Op het werk is het qua bezoekers rustig maar dat is slechts de stilte voor de storm. Eind februari begint de tentoonstelling “Stedelijk in de oorlog” en vlak na mijn verjaardag, de ZESTIGSTE!!!!! begint een hele grote tentoonstelling van Matisse. Voor nu dus even bijkomen.

We hebben sinds vorige week een nieuwe aanwinst in de familie. Een meisje genaamd “Abby”.  Zo word je dan weer tante en oom en je hoeft er niks voor te doen. Binnenkort maar eens even langs gaan en kindje vasthouden. Dat blijft toch altijd heel bijzonder, zo’n kleintje.

Nu tijd om onder de douche te springen en eropuit te trekken.

Later…..