Terwijl in Amsterdam de zon uitbundig schijnt (maar het nog wel wat frisjes is), besluit ik tot het schrijven van dit blog. Tenslotte moet vrijdag de 13e toch ergens goed voor zijn niet?
Op advies van Fabian en Henri begin van deze maand contact opgenomen (in mijn BESTE Japans (NOT)) met Cin.na.mon in Naoshima. Aangezien ik niet echt behept ben met zeebenen leek het ons toch beter om overnachting te zoeken op Naoshima zelf. Je hoopt natuurlijk niet op een orkaankracht 25 maar je weet het nooit. Dus de aardige mensen van Cin.na.mon gevraagd of er nog plek was voor 2 losgeslagen Nederlanders die wel zindelijk zijn maar al jaaaaaaaaren niet echt meer op de grond hebben geslapen. Toen we dat overigens WEL deden lag daar een behoorlijk matras onder en dat moeten we maar afwachten met tatami matjes. Maar goed je leeft maar één keer dus moeten we het risico maar nemen. Gelukkig voor ons hebben ze nog plek en gaan we dus ervaren hoe het is om te slapen op dunne matjes met papieren wanden en delen we de badkamer. Leuker kunnen we het niet maken!!!
Voor het eiland moeten we vanaf Uno met de boot naar Miyanoura en daar kunnen we bij de haven elektrische fietsen huren om het eiland te verkennen. Vanaf dit eiland kunnen we ook naar Teshima met weer een andere boot dus gaan we kijken of dat haalbaar is. Het zijn allemaal geen enorme afstanden maar aangezien we natuurlijk ook het kunstgebeuren op het eiland willen bezoeken en de meeste musea op maandag dicht zijn moeten we even gaan bekijken hoe we dat inpassen.
Ondertussen worden de treinpassen alsmaar duurder door de dalende eurokoers en hoewel de Yen het ook niet geweldig doet gaat die prijs telkens wel omhoog. Jammer maar we wachten nog even af want tegen eind april kunnen de kaarten er wel weer heel anders bijliggen. Voor het Sumo worstelen hebben we ook nog niet kunnen boeken want die tickets gaan 4 april pas in de verkoop. Het schijnt behoorlijk druk te zijn bij de wedstrijden en het kan zomaar zijn dat je dus achter het net vist. Ook hiervoor worden blijkbaar seizoenskaarten verkocht en veel mensen kunnen geen kaartje kopen omdat de venues geen personeel hebben die Engels spreken. Het schijnt dat mensen ook reserveren via de concierge van hun hotel maar ik weet niet of dat ook kan bij het hotel waar wij logeren. Mijn Japans is (helaas) niet vloeibaar genoeg om de telefoon op te pakken en kaartjes in het Japans te gaan bestellen. Overigens weet ik dan weer wel dat een ticket “KIPPU” is in het Japans. YEAY!!! Zelfs het overvloedig consumeren van sake is hier niet voldoende voor. Nu ja, we wachten even af….. Met die sake gaat het wel goedkomen. Ik was al niet echt wat Sylvia Witteman een “munttheemoeder” noemt en vooralsnog zie ik dat mezelf ook nog niet aandoen. Dus SAKE “it is”!!! Laat de alcohol maar vloeien. Tenslotte worden we over 2 weken ZESTIG en dat moet wel met een alcoholische versnapering gevierd gaan worden!!!! Jezelf voor je verjaardag zo’n tripje cadeau doen is ook nog niet verkeerd maar ik moet erbij zeggen dat mijn lieve, lieve man de romantiek van een dooie garnaal heeft dus is het ook een beetje uit noodzaak geboren. Je komt dan als vrouw (zonder romantische man) nergens meer behalve het aanrecht en in mijn geval nog wel gelukkig “HET WERK”. Ik ken mensen die hebben afgesproken elkaar elke 5 jaar te verassen maar dat wil ik mijn arme Wijbe niet aandoen. Ik ben namelijk nogal een zeur. Terug naar Japan. Zojuist een leuk youtube filmpje gezien over Ramen. De noodlesoep. Blijkbaar een hele cultuur in Japan en elke stad en/of regio heeft zo zijn eigen Ramen. https://youtu.be/RosUc9UVuos
Enniwee, het werk is op sommige plekken heéééééél druk en op andere plekken weer niet. Over 2 weken begint de grote Matisse tentoonstelling en we zijn benieuwd hoe druk het dan gaat worden. We gaan net zoals het Rijksmuseum doet met een tijdslot werken. Dit is een 2 uur gedeelte waarin de mensen binnen komen en die ze vooraf geboekt hebben. Er is een gedeelte van de tentoonstelling die dat nodig heeft vanwege de afmeting van de zalen waarin die kunstwerken zijn en dan is het handig om die tijdslimiet te hebben. Het kunstwerk (je) hierboven dat zo’n schattig klein werkje lijkt is in werkelijkheid 337 x 768,5 meter en is dus GIGANTISCH. Het is eigendom van het Stedelijk en ik heb het altijd prachtig gevonden.
Komende maand nog even druk met verjaardag vieren en her en der wat etentjes en dan is het vanaf nu nog maar 2 maandjes voor we vertrekken. SPANNEND!!!