We slapen uit en worden dus om 7 uur wakker of zo. AAAARRGGHH!!! Het is vakantie, mag het even wat normaler? Half 8 is een mooie tijd. Enniwee, we storten ons op een voor ons wat mager ontbijt maar we zijn dan ook verwend. We geven het eerlijk toe. 
In het eetzaaltje zitten 2 Aziatische mannen waarvan er een zo’n luide stem heeft dat het me door merg en been gaat. Schreeuwen gewoon. Tot overmaat van ramp moet hij ook nog een telefoongesprek voeren met het ding een halve meter van zijn gezicht af en schreeuwt hij alsof China bij Vietnam gevoegd moet worden. Ik heb al een pin in mijn kop en zoek dus wanhopig naar de aspirines. Wat een sukkel.
We hebben een scooter gehuurd en we worden gebeld door de receptie als die er is.
We melden ons en krijgen de sleutels van een aftandse Yamaha uit het jaar kruik, maar gezien de rijstijl van de gemiddelde Vietnamees is dat voor ons helemaal okay.
We besluiten om om het Hoan Kiem meer te rijden. Met gevaar voor lijf en leden werpen we ons dus voor de veelal Vietnamese kamikaze chauffeurs en zijn blij als we ongeschonden een koffietentje bereiken op 200 meter van het hotel. (Nee is een grapje-was wel verder dan dat hoor). Bij highland coffee drinken we dus koffie (DUH) en nemen zelfs wat lekkers erbij. Veel gekker moeten we niet gaan doen hier. We stappen weer op ons strijdros en gaan wederom de strijd aan met het volk. 
We winnen en genieten op een aantal plekken van het mooie rondom het meer om daarna weer het verkeer te trotseren. We spraken gisteren met een ouder echtpaar uit Australië (lees hier, ze zijn van onze leeftijd) die hier komen om te shoppen dat het huren van een scooter gelijk staat met een wil om niet meer verder te leven maar wij leggen uit dat we uit het Sodom en Gomorra van het westen komen en dit wel aankunnen.
Eigenlijk is het meer dat Wijbe het wel aankan want als achteropzittertje heb ik regelmatig in allerlei ledematen van hem geknepen waarop ik nu weer aan de goegemeente moet gaan uitleggen waarom die man zo onder de blauwe plekken zit. NOU DAAROM DUS!
We eten bij onze buurvrouw 3 deuren verwijderd van het hotel een Ban mi ga(wij noemen dat een broodje kip) en drinken er een lekkere smoothie bij. Praten kunnen we nauwelijks met de dame maar ze maakt lekkere smoothies. Zo lekker dat we telkens terug gaan.
Tijd voor de siësta. De ouderen onder ons trekken zich even terug want het is nogal warm. Had ik al gezegd dat het warm is? 
Tegen etenstijd zakken we weer af naar het restaurant waar we gisteren ook hebben gegeten. Ze hebben het dak helemaal open staan (dit is werkelijk een gigantisch restaurant) en erboven staan bomen waar een soort citroenen aanhangen. Af en toe deelt zo’n boom een plaagstootje uit en werpt een citroen naar beneden waardoor ik een halve meter van mijn stoel schiet. Ik schrik me naar. Uiteindelijk doen ze het dak maar dicht voordat iemand daadwerkelijk zo’n ding op z’n pan krijgt dan worden ze aangeklaagd(NOT). 
We eten weer heerlijk en slenteren nog even door de wijk. Om de een of andere manier is Wijbe zijn ingebouwde radar kapot en lopen we telkens verkeerd, waar ik dan natuurlijk weer bijdehand op moet reageren. Het is niet anders en door de hitte zit er ook geen rem meer op.
Bij de leuke buurvrouw buiken we uit met alweer een smoothie en kijken we naar de verrichtingen van de vuilnisophalers. Dit gaat IETSJES anders dan bij ons. Het zijn een man en een vrouw – de man komt eerst- en daarna dus de vrouw die slaat op een stuk ijzer als een soort bel. Ze hebben een duw- dan wel trekkar- dat ligt eraan hoe je ervoor of achter staat en daar kunnen wat zakken in. Als de vrouwe gebeld heeft komt iedereen naar het plein met zijn/haar afval en dan begint het GROTE prakken. Als ik zeg prakken dan bedoel ik prakken. Alles wat maar een plank of een plaatje is wordt tussen de randen van het karretje gepropt en dus kan de stapel steeds hoger worden. Ik zeg:” EAT your HEART out” vuilnisman in Nederland hier moet je voor de universiteit hebben afgemaakt met HOGERE wiskunde. Wat een vies klusje en ze zijn wel een half uur bezig.
Omdat het zo warm is, had ik al gezegd dat het warm is, krijg ik ook nog spontaan een bloedneus en dan is het werkelijk tijd om terug te gaan naar het hotel. De was nemen we mee, die heeft een ander voor ons gedaan en we gaan lekker badderen en op tijd naar bed want morgen moeten we om 5 uur op.
Het lijkt potdomme wel werk zo’n vakantie.
