Het blijft ’s nachts behelpen met de prop. Hij is inmiddels een wandelende apotheek en zijn stem is bijzonder sexy. Alles wat je wilt dus van je prop. Lastig is het vooral voor hem. Het hoesten en snottebellen. Soms lijkt het weer even wat minder maar dan komt het toch weer terug. We ontbijten in het hotel want daar hebben we gisteren kaartjes voor gekocht. We zijn niet onder de indruk dus maar goed dat we het maar voor 1 dag hebben gedaan. We pakken onze spullen want we hebben besloten naar Osaka Castle te gaan. Met de metro en de Osaka Loop ( nee nog steeds niet LOPEN dit is weer een rondje) stappen we uit bij het juiste station en lopen richting het kasteel. Het is een bijzonder groot kasteel en het steekt al boven de bomen uit.
Op de weg erheen zijn een aantal kinderen alvast plat op hun buik in het water gaan liggen, want het is erg warm, en veel kleine kinderen in uniform met rode mutsjes zijn ook op weg naar het kasteel. Op het plein voor het kasteel is het een drukte van belang. Heel veel mensen uit China en Thailand. met name de Chinezen zijn erg luid. Wijbe besluit het kasteel te bezoeken terwijl ik op een bankje in de schaduw blijf zitten. 
Ik zie heel veel mannen en vrouwen met o-benen zo erg dat je er met gemak een wild paard doorheen kan jagen maar ook zulke erge x-benen dat ze constant rondjes lopen. Iemand heeft hier een schone taak laten liggen in de orthopedie. 
Als Wijbe terug komt besluiten we naar de Floating Garden te gaan omdat je van daaruit een mooi uitzicht over de stad zou hebben. 
Mooi niet dus. Als we uitstappen blijken we tegen een gigantische bouwput aan te lopen dus dat hebben we maar weer laten schieten. 
In het station eten we snel een hapje en dan nemen we de metro weer richting Dotonbori. 
Wat kun je zeggen over Dotonbori? Het is de Nieuwendijk in Amsterdam maar dan 1000-voudig. Waanzinnige uithangborden en het is allemaal eten, eten en nog een beetje eten. We lopen wat rond en besluiten dat het gezien de hitte wel mooi is geweest. 
Geholpen door allerlei verschillende mensen -waaronder zelfs een Duitse mevrouw die al 30 jaar hier woont-komen we aan bij ons ‘eigen’ station en gaan we even uitrusten van alle vermoeienissen. 
Voor het avondeten zoeken we toch maar weer wat in de buurt. Van het hotel kregen we een plattegrondje met alle eethuisjes in de buurt en net zoals degene die we kregen van ons hotel in Kyoto konden we er niet een van vinden. Zijn we blond of wat?
Wel lekker gegeten en morgen zien we wel weer wat we gaan doen. Nu met een kopje thee, met honing bloggen en uitrusten.
JE BENT TENSLOTTE 60!!!!
