Als ik vannacht een paar keer wakker word regent het pijpestelen. Heerlijk geluid en ik slaap lekker verder. We ontbijten in het hotel want het is bij de prijs inbegrepen. Lekkere versgebakken broodjes. Ik denk daar een lekker gekookt eitje bij te nemen maar als ik die ga pellen blijkt hij rauw te zijn. Helaas pindakaas. 
We gaan vandaag op stap naar de Tsukiji vismarkt. Een beetje dauwtrapper staat daar om 3 of 4 uur ’s nachts voor op maar deze jongens niet. Om die tijd maakt mijn lichaam nog het geluid van een koffiemachine en die moet je dus alle rust geven. We gaan met de metro en bij de vismarkt aangekomen is het een drukte van belang. De eigenlijke veiling is al over maar het is er druk met mensen die vis aan het uitbenen zijn en in blokken of plakken en wat dies meer zij snijden. Heel penetrant is de lucht niet en voor een aantal sushi bars staan enorme rijen. Ik kan me voorstellen dat je om half 10 ’s morgens sushi wil eten maar voor ons hoeft het nog even niet. 
We spenderen wat tijd tussen de stalletjes en lopen dan de wijk weer in. Af en toe regent het maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Bij een stalletje op straat eten we iets met rijst. 
We besluiten naar het Museum of Contemporary Art Tokyo ( ook wel genaamd MOT) te gaan en omdat het nogal een eindje weg is nemen we de metro. We hebben vanochtend nog wat extra geld op onze SUICA card gezet en misschien dat dat voldoende is tot en met vrijdag.
Vanaf het metrostation waar we uitstappen is het nog een flinke tippel naar het MOT en daar aangekomen besluiten we tickets te nemen voor de vaste collectie. Met de ICOM hoef ik niet te betalen en voor Wijbe is het maar ¥ 500,- wat maar iets van € 3,50 is. Geen wereldbedrag. Voor de extra tentoonstellingen moet wel extra betaald worden. We vonden de eigen collectie mooi. Het was niet groot maar wel leuk om te zien. We drinken wat in het cafe en als we weer buiten zijn kan ik mijn SUICA card niet vinden. Ik ga weer naar binnen en kan de juffrouw bij de informatie maar niet duidelijk maken dat ik mijn kaart kwijt ben. Ik loop door naar de kassa en lo en behold, ze hebben de kaart gevonden. In de krochten van het pand word ik overgeleverd aan 2 heren die mij de kaart terug bezorgen en moet ik mijn handtekening zetten maar dan heb ik hem weer. 
We Lopen weer terug naar de metro en gaan weer eens op huis aan. Als we weer eens op ons plattegrondje kijken, en voordat je ‘poep’ kan zeggen staat er alweer iemand naast ons om ons mee te sleuren naar de juiste lijn. We zitten in de trein als er blijkbaar een ongeluk ergens is gebeurd dus we zitten geruime tijd te wachten. Het geeft niks, we zijn behoorlijk moe en elke reden om even niet te lopen is er 1 .
Als we bij de halte Shimbamba aankomen(daar is ons hotel) besluiten we maar meteen te eten zodat we niet weer naar buiten hoeven straks. 
Bij Ajimura eten we heerlijke ramen en gyozo en daar drinken we sake bij. Heel erg lekker allemaal en een zeer vriendelijke dame die het allemaal wel leuk vindt die buitenlanders.
Als 2 gelukkige pingpongballetjes stuiteren we naar huis.
Vandaag BIJNA 20.000 stappen gezet en volgens de iPhone is dat toch wel 15,5 kilometer.
Tokyo is echter veel te groot om te belopen. Een metrokaart is echt een ‘must’. Alles ligt ver uit elkaar ook al zoek je dingen uit die redelijk dicht bij elkaar (lijken) te liggen dan loop je de zolen onder je schoenen vandaan.
De rest van de middag is het droog gebleven en de weersverwachting voor morgen is weer uitstekend. Morgen naar Ueno park en Shinjuku.
