Na een bijzonder ontmoedigende nacht bijtijds opgestaan want de auto moet opgehaald gaan worden. We eten een Japans ontbijt in het hotel (lekker) en stappen naar buiten.
De autoverhuur is vlak bij het hotel dus dat is makkelijk. Japanners blijken ook al gek op papierwerk dus het duurt even voor we weg zijn met een Mazda demio. 
Gelukkig hebben we GPS aan boord maar we zijn even bezig deze op engels te krijgen, want zo’n juf die alles in het Japans zegt, DAT gaat ‘m natuurlijk niet worden. Als Aikiko( deze naam verzin ik gewoon) uiteindelijk Engels spreekt, is dat met een zwaar Amerikaans accent maar dat mag de pret niet drukken.
We zijn blij dat Aikiko ons in ieder geval door Japan kan loodsen. Ze doet dat nog prima ook want ze verteld echt 25 km van tevoren dat we dan naar rechts of links moeten en dat we tol moeten betalen en hoeveel. Helemaal goed.
Onderweg stoppen stoppen we bij een drogist om zakdoeken te kopen want inmiddels stroomt bij Wijbe het water ook uit zijn hoofd en daar hebben we geen zin in. Leuker maken we het niet. De Demio brengt ons samen met Aikiko in het bergdorp en na een stukje gelopen te hebben vinden we de ingang. Wijbe is inmiddels weer terug gelopen want we hebben zelf ook weer eens wat vergeten en dat is ditmaal de portemonnee. Uiteindelijk mogen we naar binnen en echt overal lopen de apen. 
Veel hebben kleintjes en er is ook een depressie-aap bij. Hij zit helemaal alleen en blijft telkens op hetzelfde plekje liggen en kijkt bijzonder treurig! De apen zijn rustig en op zichzelf, wat ik erg prettig vind. 
We blijven een poosje fotograferen en rondkijken en gaan dan naar het parkeerterrein om het autotooje op te halen. 
We besluiten een ritje in de omgeving te maken. 
Het is allemaal erg groen.
Via Aikiko komen we weer terug bij ons hotel en daar stallen we de auto voor de komende nacht. We gaan naar de kamer en kleden ons even om voor het avondeten. Wijbe wil VLEES, dus gaan we naar “grill the butcher” waar hij een lekkere ribeye kan eten en ik een stukje kip, MET een glaasje wijn natuurlijk.
Lunch bestond voor beide uit een kom Ramen, die ook erg lekker was.
Al met al een superdag, waarin we best wel wat gezien hebben!!!
Die foto’s, tja, wat zal ik nu weer zeggen. De strijd met het laptopje gaat door en ik ben bang dat het laptopje uiteindelijk gaat winnen.
