Daar zitten we dan. Alweer in Spanje op de camping. Het was een rare winter. Wel besmettingen, geen besmettingen, wel prikken, niet prikken. Wij konden er vaak geen touw aan vastknopen. Gelukkig konden we samen gevaccineerd worden en 2 weken nadat de laatste prik gezet was zijn we in de auto gesprongen(nou ja…. gesprongen) en hebben de neus van de auto richting Chateauroux in Frankrijk gezet. Dit keer ook weer later dan we hadden gehoopt en verwacht. We zouden namelijk al eind maart vertrekken maar ja, we weten allemaal wat er toen gebeurde. Onderweg hebben we geen enkele controle gehad en dat was gezien de berichten wel apart.
Net als de rest van de wereld zijn we natuurlijk Corona-moe en willen we terug naar een beetje gewoon.
Dus, is het juli en nog nooit waren we hier in juli. Het is heel rustig op de camping maar volgens de eigenaren verwachten ze een drukke winterperiode. Wij weten het zo net nog niet. Veel mensen haken af vanwege de Corona en de Engelsen hebben zo hun problemen vanwege de Brexit. Voor hen betekent het 3 maanden hier en 3 maanden in Engeland en anders moeten ze resident worden.
De Spanjaarden komen in de weekenden. Ze zijn zeer aanwezig maar vanaf 2 uur ’s middags, is er rust. Het zwembad is dan leeg want
‘ siesta’ en vaak hangen we met z’n tweeën of vieren in het bad.
Het is drukker in de winkels en toen Monique en Albert vorige week kwamen gingen we uit eten en was het restaurant afgeladen en moesten we in de wacht. Inmiddels zijn zij weer in Nederland want ook zij mochten weg 14 dagen na de laatste prik.
Natuurlijk ben ik ook weer eens onderuit gegaan dit keer donderde ik over de e-ped met als gevolg dat ik mijn scheenbeen heb open gehaald. Wijbe was de reddende engel want alleen kon ik niet meer overeind komen omdat ik OVER de e-ped heen lag. Erg elegant allemaal weer met het volgende resultaat.
Onze Franse buren (1 etage onder ons) zijn er ook weer. Heur haar is nog zwarter dan de vorige keer (gezien haar leeftijd een geweldige prestatie) en nog elke dag hangt ze uren boven het wasbakje om af te wassen en te wassen. Ook sleurt ze elke dag hun toiletafvalbak achter zich aan naar de stortplaats. Ik bewonder haar zeer. We hebben heel erg warm weer en het is soms zo heet dat we als verlamd achter de ventilator hangen terwijl Annie (want zo heet onze Française) doorgaat alsof de ijsbloemen aan haar kont hangen. Dominique, haar man doet andere dingen. (hoop ik dan)
Met de Engelsen hebben we goed contact. Het zijn echte ‘party-animals’ en daar doen deze nuchtere Hollanders niet aan mee. Wij zijn bejaard en willen dat ook weten. Wij kennen in dat opzicht geen schaamte. Op tijd naar bed dus.
De Engelsen grijpen elke gelegenheid aan om naar de kroeg te gaan om daar samen met andere Engelsen naar god mag weten wat voor sport ding te kijken. Ze spelen bridge met z’n allen en drinken pints of beer want er gaat niets boven Engels bier. Ze zijn echter lollig en zeer gastvrij.
De Duitsers zijn deze keer onder-vertegenwoordigd. We vinden maar 1 stel dat hier met een campertje staat. Hij is behoorlijk invalide maar loopt nog wel en het gekke is dat hij na het badhangen altijd een sigaretje of tig rookt. Onze eigen Duitse potloodventer is er (nog)niet en we kijken er naar uit dat ook hij ons weer blij gaat maken met zijn aanwezigheid. Door hem hebben wij ook een wastafeltje aangeschaft waardoor wij niet als Annie de hele dag op z’n hondjes over het door de camping verschafte wasbakje hoeven te hangen. Dat ding is goud waard.
Dan dus de Spanjaarden. Veel kinderen en die mogen werkelijk alles. Met verbazing kijk ik naar het gedoe in het zwembad. De ouders hebben een eindeloos vertrouwen in de plastic armbandjes die ze hun larfjes omdoen. Diep water of niet, gaaaaaaaan met die banaan. Een moeder met een kleine baby, geeft die baby borstvoeding. Vervolgens wordt de baby op een ligbed neergelegd en gaat moeder met haar andere jonge kind het water in. Ik hang in het bad en houd de baby in de gaten. Tsja, wat doe je??
Vriendelijk zijn ze in ieder geval maar wel heel erg luid. Van de week heeft Wijbe even geteld en toen waren en meer dan 50 mensen in het bad. Nog niet eerder meegemaakt.
En zo genieten we van het buitenleven. We doen een boodschap of wat. De barbecue maakt overuren en we gaan steeds minder eten. Het is te warm en de kookplaat gebruiken staat gelijk aan een poging tot zelfsmelting. Echt buitenaards. Ons keukententje is fijn maar eigenlijk wil je in je blote joekeloeke achter een kookplaat staan met je voeten in (ijs-)koud water. DAT gaat dus niet gebeuren.
Nu gaan we wachten op de aankomst Van Tineke en Cor. Zij hebben in principe de plek naast ons. We hebben de hele camping afgestruind om de beschikbare plekken te bekijken maar qua grootte waren de meeste beschikbare plekken meer voor campers dan voor caravans omdat je met een caravan toch wat meer ruimte nodig hebt.
Of er nog andere Nederlanders komen is niet helemaal helder. Veel mensen wachten af of durven niet goed en dat is natuurlijk ook zo bij de andere nationaliteiten.
Als het goed is komt ons kind ook nog begin september voor een paar dagen en daar over later meer.
Hasta la pasta
Ach arme Corry, wat een Jaap in je been. Doe voorzichtig ⚠️
Helemaal leuk, het is echt genieten hier.
Helemaal goed, het is inderdaad heerlijk hier.