Rare titel voor een blog uit Vietnam maar zeer toepasselijk kan ik jullie verzekeren. Daarover straks meer.
Het ontbijt is van 06:00 tot 09:30 uur ’s morgens. Dat halen we elke keer maar net. Blijkbaar hebben we onze slaap nodig.
We gaan na de ochtendrituelen de straat op en hebben besloten gebruik te maken van de gratis fietsen van het hotel. Hmmmmmmm, een soort grote kinderfiets maar we gaan toch maar op weg. Met gevaar voor lijf en leden bewegen we ons door het verkeer. Niet zo gek als in Saigon maar toch behoorlijk gestoord. Als Amsterdammers zijn we natuurlijk niet voor 1 gat te vangen en we passen ons makkelijk aan.
Het is vandaag nog warmer dan de afgelopen dagen en na een uurtje melden we ons drijfnat weer bij het hotel. Het is mooi geweest. We besluiten even af te koelen in het zwembad maar dat is buiten gebruik vanwege onderhoud. We zitten heel even in de zon en zoeken dan de verkoeling van de airco weer op. Het is helaas niet anders. Geen zin om in een plasje op de markt te veranderen. 
We eten weer aan het water en ontmoeten daar Isabel. Ze komt uit Duitsland, woont in Amsterdam en spreekt goed Nederlands. Het blijkt dat onze reizen behoorlijk synchroon lopen en terwijl we met elkaar eten wisselen we ervaringen uit. Ook zij gaat morgen naar Phu Quoc maar zij gaat met de boot (nadat ze eerst weer 3 uur in de bus heeft gezeten).
We nemen afscheid en gaan weer terug naar het hotel. Mijn darmen spelen een beetje op en ik wil het een beetje rustig aan doen. Ik zie ook nog de kat van het restaurant door het pand lopen met een dode GROTE muis in zijn bek, dus mijn dag kan al niet meer stuk.
We appen wat met ons kind die met zijn meisje in Orlando is aangekomen. Gelukkig hebben wij onze Garmin aan de praat kunnen krijgen en die heeft hij bij zich en het werkt allemaal. Scheelt hem toch $ 17.- per dag want dat zou het nu kosten wist hij te vertellen dus dat is dus mooi meegenomen. Ook in Florida is het warm.
We gaan maar weer eten want inmiddels is het kwart over 7 en we besluiten naar Nam Bo te lopen. Inmiddels is er wat veranderd op ‘onze’ markt. Het is een stuk rustiger maar richting het beeld van Ho Chi Minh lijkt het wel vrijmarkt. Een van de Pinkeltje Vietnamezen gaat naast Wijbe lopen en zijn lengte met die van hem vergelijken. Hilariteit alom, de man is een kabouter!
Het is een drukte van belang. Gigantisch veel scooters die aan het toeren zijn en auto’s die om de 2 minuten langs rijden om te flaneren.
Wij gaan bij Nam Bo buiten zitten en raken niet uitgekeken op de drukte van de straat.
We zitten geruime tijd buiten en genieten van alles wat er zoal langs komt.
We wandelen lekker langs alle eetstalletjes die er allemaal staan. Gebakken (of gefrituurde) kippenpoten, inktvis tentakeltjes op stokjes met iets van groente ertussen en allerlei andere vreemde gekleurde zaken.
Jongeren staan met hun scooters in de rij bij de stalletjes. Je mocht eens de zolen van je schoenen verslijten door te lopen!!!
Morgen gaan we dus naar het eiland Phu Quoc en gaan we nog meer niets doen. Vakantie vieren is zoooo vermoeiend.
Tot snel.
