Hotel Wing waar we afgelopen nacht geslapen hebben had 2 grote aparte bedden. Dat was dus zoeken geblazen. Wijbe blijft maar rommelen en ik, nou ik heb geslapen. Blijkbaar! 
Uitchecken was voor 10 uur maar om half negen liepen we met onze sleurhutjes al op straat. We ontbijten bij Doutor. Een soort Dunkin Donuts maar dan anders. Na deze opkikker tippelen we naar het station en daar wisselen we onze gereserveerde tickets om naar een iets eerder vertrek. Deze tickets zijn niet voor de buitenlanders dus ik heb geen idee wat erop staat. Het kan wel dat we naar BokkoBokkoland gaan maar goed….
Het gaat allemaal goed en na 2 keer te hebben overgestapt staan we bij een boemel die ons blijkbaar naar Uno brengt want daar vertrekt de boot naar Miyanoura waar we 3 overnachtingen hebben bij Cin.na.mon.
Vanuit de trein ben je al direkt bij de haven en daar vertrekt de boot. Het is inmiddels kwart over twaalf en de bootreis is slechts 20 minuten. 
Als we uit de haven vertrekken zien we dat het water daar is vergeven van de kwallen. Aangekomen in Miyanoura melden we ons direkt bij de fietsenboer. Hij heeft wel electrische fietsen maar die zijn allemaal maat 3-jarige kleuter en daar zijn de knietjes van de Proep en zelfs die van mij niet tegen opgewassen. We huren dus een 2-persoons scooter, maar eerst brengen we de sleurhutjes naar Cin.na.mon en we krijgen direkt de tour waarvan ik al na 10 sekonden niet meer weet of de badkamer nou links of rechts was. Gaat goedkomen! 
We gaan terug naar de fietsenboer en regelen al het papierwerk zodat we met dit raspaardje de weg op kunnen. Proep rijdt en dat betekent dus dat deze tante achterop zit. We rijden een stukje het dorp door en bij het Benesse Art House lopen we helemaal vast. We kunnen het museum gewoon niet vinden. We rijden na een stevige tippel terug naar het dorp want er moet wat gegeten worden want dat is er na het ontbijt nog niet van gekomen. Bij de 7/11 slaan we onze slag en we genieten op een bankje van de etenswaren. We zetten de lieflijke helmpjes weer op en stiefelen met een lekker gangetje naar het Chichu art museum. Beneden betalen en dan boven naar binnen. Wie heeft dat bedacht? Het museum is wel heel bijzonder met werk van Monet, James Turrell en Walther de Maria. Wel heel sober allemaal maar erg fraai. 
Willempie (want dat soort helmpjes zijn het-dus ben ik Gorp) staat me buiten op te wachten en samen tuffen we weer naar het dorp. Het ijzeren stangetje achter snijdt mijn billetjes bijna overdwars doormidden dus morgen maar even een vestje eromheen binden zodat mijn onderdelen intact blijven. Je weet maar nooit waar je de zooi nog eens voor gebruiken moet toch? Bij de fietsenboer laten we ons nog eens voorlichten over hoe die buddyzit open gaat want dat hebben we nog niet echt onder de knie en er moest zelfs een bejaarde Japanse heer aan te pas komen om het ding open te krijgen anders hadden we zonder helmpje moeten rijden. De jongeman bekijkt met medelijden die twee arme kaaskoppen en legt het geduldig NOG een keer uit. Tja, dat heb je als bejaarden hip willen gaan doen. 
We karren terug naar het hotel en recreëren wat voordat we naar beneden afdalen voor het avondeten. Heel lekker allemaal en zelfs een glaasje wijn erbij. Morgen gaan we aan de ‘plumwine’, dat is pruimenwijn en Fabian zegt dat die erg lekker is dus gaan we dat proberen. Ontbijt zit bij de prijs inbegrepen dus ik ben benieuwd wat we gaan krijgen.
Wat ik altijd prettig vind in een hotel zijn alle extra dingetjes die ze klaar leggen in de badkamer. Sommige hotels doen meer dan anderen maar waar ik echt HELEMAAL gelukkig van kan worden is als ze in de badkamer zo’n draadje hebben van de ene kant van de muur naar de andere zodat je daar even iets te drogen kunt hangen. Bijna alle hotels hadden er een deze keer dus mijn vakantie kan al niet meer stuk.
Dat zeg ik….geluk zit vaak in kleine dingen. 
Foto’s even niet want er is geen mogelijkheid de boel hier aan te sluiten, maar zodra we weer vaste grond onder de voeten hebben gaat hij weer aan de slag.
Van die hele erge aardbeving helemaal, niks, nada, niente noppes gemerkt. Was een end weg begreep ik en VER onder de zeespiegel. Als er aan ons geschud gaat worden dan meld ik het!
Toedels.