We doen rustig aan na alweer een redelijk wilde nacht. Ik vraag me nu af OF Wijbe nog iets van longen over heeft. Telkens weer hoesten en maar steeds honingsnoepjes sabbelen. De sexy stem is er nog steeds, maar hij wil er niet mee in de bijverdienste zegt hij. We houden ons bezig met de ochtend rituelen en het inpakken van de sleurhutjes. Uitchecken is een eitje en we besluiten de ‘loopbus’ te nemen om bij ons volgende hotel te komen dat vlakbij het station ligt. Omdat het vandaag zou regenen en bewolkt zou zijn besluiten we de Miyajima voor donderdag te laten en vandaag naar het museum te gaan. 
We lopen een tijdje door de stad op zoek naar de bus en met behulp van alweer een aardige Japanner vinden we ‘m uiteindelijk. De bus brengt ons tot bij het station en daar kunnen we even heerlijk ontbijten. We melden ons bij de Toyoko-inn (dezelfde keten die we gebruikt hebben in Nagano) en laten onze bagage daar achter om daarvandaan naar het museum te lopen. 
Een kleine maar fijne collectie. Matisse (jaja) van Gogh en nog heel veel bekenden uit ons ‘eigen’ museum. Leuk om te zien. 
Ondertussen is het werkelijk bloedheet. Door de regen van gisteren is er een verlammende klamme vochtigheid en ik begin te vermoeden dat dit echt de overgang niet meer is. 
Na het museum lopen we naar Hiroshima Castle en terwijl Wijbe zich weer uitleeft op nog meer oude zooi, houd ik het voor gezien en ga op een bankje zitten. Bankjes zijn goed! 
Nadat Wijbe het kasteel heeft gezien lopen we weer terug richting hotel. 
Daarvoor maken we een stop bij een open air cafe en eten wat. Volgens vriendin Carline, wordt er erg veel gegeten in huize Visser Krijgsman maar ja, je hebt nu eenmaal 3 maaltijden per dag en vaak komt het ook nog voor dat wij er maar 2 hebben.
Terug in het hotel mag er om 4 uur ingechecked worden (en dan IS het ook 4 uur) dus gooi ik alvast 2 wassen erin want we moeten toch wel schone broekjes hebben. 
We mogen naar de 14e verdieping, de hoogste en we hebben dus een prachtig uitzicht, ook hier is de kamer weer klein maar wel van alle gemakken voorzien.
Terwijl Wijbe in gesprek raakt met het laptopje over het vrijgeven van foto’s hol ik heen en weer om de was te doen en als ik eindelijk klaar ben is het alweer tijd voor avondeten.
We vinden een leuk tentje en eten okonomiyaki. Deze keer met noodles en het was samen met de koude sake een toppertje. Al met al niet zo heel veel gedaan vandaag. Op het station nog wat info gehaald hoe we morgen naar de Torii komen en nu weer lekker in de airco. 
Japanners zijn van de doekjes. De hele dag kom je mensen tegen die met lapjes, handdoeken en lakens in de weer zijn om het zweet op te lappen. Vroegah, toen we nog een klein kind hadden had je van die spuugdoekjes die je ook wel eens voor jezelf gebruikte en dan maar hopen dat er geen wortelhapje of kots in zat die je vervolgens over je gezicht uitsmeerde of in je haar terecht kwam, nou veel Japanners lopen met zo’n troostdekentje om al dat water op te dweilen.
Ook liggen ze werkelijk te pas en te onpas OVERAL te slapen. Gisteren gingen we thee drinken in een koffiewinkeltje. Een jongen en een meisje zaten daar ook. Zij speelde een spelletje op haar telefoon en hij lag uitgebreid te slapen. Hoofd achterover en mond op half elf. Het is toch bar. In de metro is het al niet veel beter. 
Ze komen binnen, gaan zitten en vallen prompt in slaap. OF het zijn van die feestbeesten en pretletters of ze zijn altijd moe maar ze slapen overal.
Morgen gaan we dus hopelijk de Torii zien en de Kintaikyo-Bridge.
Ik ben benieuwd.