Vanochtend na een slechte nacht al heel vroeg wakker. Wijbe is er nog niet helemaal bij dus die laat ik nog even. Mijn lijf doet zeer van de harde ondergrond. Als Wijbe ook wakker is pakken we de spullen in. 
De scooter moet terug naar de fietsenboer en het meisje dat het ontbijt doet in de Ryokan vertel ik dat ook wij op gaan stappen. Geen probleem. Samen met de Australiërs nemen we nog even ontbijt en dan stappen we op. De fietsenboer is ook al open en we kunnen de scooter inleveren. De Australiërs hadden ook de balen omdat ze gisteren (maandagsrust) geen electrische fiets of scooter konden huren en daardoor alles hadden gelopen. Zij hebben het museum helaas niet kunnen vinden. Ze hadden het nog gevraagd in de museumwinkel maar die hadden gezegd dat het alleen voor hotelgasten was. (?). Dat was dus dikke pech en het is ook wel vreemd want normaal zijn zij ook op maandag dicht maar waarom dat nu niet was? Geen idee. We zitten alweer samen op de boot en praten wat over verschillende koetjes en kalfjes. Aangekomen in Uno is de trein er ook al en als het aan mij had gelegen hadden we mooi onze overstap gemist. Het is dat de anderen er ook uit moesten……
Op Okayama aangekomen nemen we alweer afscheid en vinden wij een tentje waar we kunnen ontbijten. Helemaal lekker en om kwart voor 12 vertrekt de trein naar Hiroshima. Doordat we zo slecht geslapen hebben doezelen we wat in de trein. Zal een beelderig gezicht zijn geweest, die 2 kaaskoppen met de mond half open. Nou ja, daar hebben we gelukkig geen controle over.
In Hiroshima melden wij ons eerst weer bij de treinboer, want we moeten onze vervolgreis naar Nagasaki boeken voor aanstaande vrijdag. We vinden ook het toeristenbureau en daar halen we info om naar het eerste hotel te komen. Dat mag met onze JR treinkaart maar als we in de bus stappen is het NATUURLIJK weer de verkeerde en moeten we gewoon betalen. Je bent van de gezusters pruts of je bent het niet. Wij kunnen dat soort dingen enorm goed. Het hotel ligt wel naast de bushalte dus dat is een voordeeltje. We kunnen direkt inchecken en hoewel het een kamer met een klein tweepersoonsbed is zijn we er supergelukkig mee. Mooie knisperende lakentjes, een bed met een echt matras. Het gaat er allemaal in als Gods woord in een ouderling! Een eigen toilet zonder dekjes!!! Het wordt mij bijna teveel en geëmotioneerd stort ik mij op het bed!!
Apekool natuurlijk, we plempen onze sleurhutjes neer, nemen een douche en kleden ons om en gaan naar de A-bomb dome (oftewel het enige gebouw dat toen de Atoombom ontplofte gedeeltelijk nog is blijven staan en nu als monument fungeert). 
Er staan veel vrijwilligers omheen die veel informatie hebben over het geheel en vaak nog hun persoonlijke verhalen met foto’s en dergelijke verduidelijken. Geen vrolijk onderwerp natuurlijk maar wel hun stuk geschiedenis zoals zij dat hebben meegemaakt en wij dat alleen van een afstand hebben meegekregen. 
Er is een park met een aantal monumenten omheen gebouwd en we wandelen rustig door dat park richting het museum dat bij het verhaal hoort en als je dat ziet wil je eigenlijk hard lopend weer naar buiten. Wat een drama en wat een verschrikkelijke verwondingen. BAR! 
We laten het een en ander op ons inwerken en gaan in de bar van het hotel een glaasje wijn drinken. Ondertussen zoeken we een restaurant in de buurt want het is ook gaan regenen. Via naviguru vinden we een yakitori restaurant in de buurt en we besluiten daar met onze parapluutjes heen te lopen. Het mag dan wel regenen maar het blijft bijna 30 graden.
We eten heerlijk met NOG een glaasje wijn en als we buiten komen komt het met badkuipjes tegelijk de hemel uitzetten. Parapluutjes zijn een ‘must’ tenzij je natuurlijk drijfnat wilt worden. 
Bij de Starbucks drinken we nog een lekker kopje thee met honing want nog steeds heeft Wijbe de sexy stem waar hij telefonisch GROOTSE dingen mee zou kunnen doen maar ik vind het tijd dat hij weer gewoon gaat praten want ik blijf maar denken dat ik doof word terwijl hij gewoon alleen fluisterend tegen mij praat. 
Ondertussen hebben we lekker het raam in de kamer openstaan en hoor ik de regen. Volgens een of andere buienradar blijft het behoorlijk regenen maar dat is goed voor de plantjes.
Morgen verplaatsen we ons naar het andere hotel in Hiroshima en dat ligt wat dichter bij het station. Onze volgende stop is de Miyajima Shrine, die soms in het water staat en soms niet.
naast mijn hoofd is een plateautje waar de lichtknopjes en zo zitten en de bediening van de airco. Er staat ook een tekst op:” NO SMORKING IN BED”. Ik vraag me nu af of het snoring (snurken) of smoking (roken) moet zijn. HAHAHA!!
Het restaurant had ook een Engels menu en daar konden we bestellen :” a la Calte” Lollig hoor!!