Oud en Nieuw

Neeee, niet de jaarwisseling. Het gaat om oude en nieuwe gezichten hier op de camping.

Terwijl ik deze ochtend mijn baantjes alleen aan het trekken was kwam HEINRICH!!! Ik heb hem maar Heinrich genoemd. Het klinkt Duits en dat is hij nu eenmaal.Ik was alleen omdat Tineke en Cor naar het strand gingen, die wilden graag zand tussen de tenen voelen. Die behoefte is mij VOLKOMEN vreemd. Ik heb graag zicht op wat zich naast en onder mij bevindt en dat kan in zo’n oceaan nu eenmaal niet. Mij doe je geen plezier met strandbezoek.  Het baantjes trekken doen we bijna elke dag, tenzij we boodschappen moeten doen.

Onze blote bratwurst toonder is er dus ook weer. Gelukkig heeft hij geen o-benen want dan kon hij de wind eens lekker langs het klokkenspel laten waaien maar een blote joekeloeke is misschien voor hem ook al fijn. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Hij heeft een nieuw keukendoek petje en een beetje meer buik dan vorig jaar maar ja de corona kilo’s hebben bij hem misschien ook wel huis gehouden. Ik ben benieuwd wat hij de laatste paar weken van onze trip voor ons in petto heeft. Gelachen wordt er hier gelukkig veel en vaak.

Ondertussen loopt de camping helemaal vol met Nederlanders en Duitsers en een aantal Fransen. Het is een komen en gaan van caravans en campers. De een nog mooier (en vaak groter) dan de andere. Je zou hier een caravan/camper beurs kunnen houden. De Engelsen zijn er wat minder maar dat komt natuurlijk doordat Brexit het allemaal voor hen wat lastiger heeft gemaakt. Er heerst veel verwarring onder hen voor wat betreft de 90-dagen regel.

Vorige week kregen we bezoek van ons kind en zijn lief.

Ze waren begonnen in Valencia en via de toeristische route zakten ze per auto af naar Isla Plana. Omdat dinsdag Tineke jarig was hadden we een wijnproeverij in Jumilla geregeld met een rondleiding door het wijnmuseum met tapas. Supergezellig allemaal en de rondleiding is beslist een aanrader. Jeff heeft een brace om zijn arm omdat hij met tennis wat ongelukkig was gevallen. Op de dag van vertrek is hij toch maar even naar het OLVG gegaan en daar wilden ze gips. Omdat hij moet autorijden kozen ze toch maar voor een brace en gaan ze binnenkort kijken of er nog een operatie dan wel iets anders nodig is om het geheel te laten herstellen. Claire rijdt wel auto maar alleen automaat vandaar dat hij moest rijden.

De dagen daarna hebben we gezwommen, geluierd en gegeten en hebben Claire en Jeff getrakteerd op een wel heeeeel lekker etentje bij de Casa Blas. Het toetje was hier ook zo geweldig dat we de glaasjes wel uit wilden likken. Maar dat doe je toch niet als volwassenen, toch………? Ik heb nog nooit zulke grote biefstukken gezien.

Vrijdag vertrokken ze naar Cartagena en zaterdag dan weer terug naar Amsterdam. Het is voorbij gevlogen en wij vonden het allemaal super.

Morgen moeten we ALWEER uit eten (ja het leven van pensionada’s gaat niet over rozen) want dan zijn hubby en ik alweer 37 jaar getrouwd en is hij eind van de maand ook nog eens jarig. Het lijkt wel werk!! We gaan dan eten bij Cabo Tinoso. We proberen wat nieuwe restaurants uit dat geeft weer wat sjeu aan het geheel.  Verandering van spijs doet eten en gelukkig komen we goed aan onze trekken hier.

We hebben een paar dagen bewolking gehad maar nu is het weer prachtig weer. De nachten worden iets koeler maar nog steeds hebben we genoeg aan een lakentje.

LIFE IS STILL VERY GOOD!!!!