Nee, ik heb niet opeens een spraakgebrek en grapjes over Japanners die de “r” niet kunnen uitspleken zijn volkomen misplaatst. Prop is “prins op het paard” en Proep is “prins op het elektrische paard” en dat heeft natuurlijk alles te maken met de fietsen die we hebben gehuurd.
Heerlijk geslapen de afgelopen nacht en omdat we geen wekker hadden gezet werden we wakker, wel toen we wakker werden.
We melden ons bij de lobby-die bevindt zich hier op de 2de verdieping- en de jongeman neemt mijn creditcard en dan staan opeens de fietsen beneden in de hal. Geen idee hoe dat kan. We fietsen (elektrisch dus) naar Holly’s cafe en gaan ontbijten. Ik neem het meest ordinaire king corn brood EVER met sla en eisalade en het is HEERLIJK!! We stappen op de fiets om naar het Nijo kasteel te gaan. Daar aangekomen blijkt dat de fiets van Wijbe kapot is en we rijden terug naar het hotel. Het blijkt dat het hotel maar 2 fietsen heeft dus nemen ze mijn creditcard weer om het geld terug te storten en worden we naar een fietsenverhuur gestuurd in de buurt. Bij JC Bikes, kunnen we 2 fietsen huren en die hoeven ook niet vandaag terug zoals die van het hotel maar we kunnen ze houden tot morgenavond. Ze staan nu in de fietsenparkeergarage!
Ok,terug naar het Nijo kasteel. Het staat bekend om zijn prachtige interieur en zijn nachtegaalvloeren. Dit zijn een soort piepende vloeren die vogelachtige piepgeluiden voortbrengen als erop gelopen wordt, waardoor mogelijke indringers zich verraadden.Lijkt me iets als inbraakpreventie voor Nederland. Ik denk dat horen en zien je vergaat. Het complex is gebouwd rond 1560 en was een symbool voor de macht en de rijkdom van de Shogun. Je moet je schoenen uitdoen als je binnen wilt en in een open kast zetten(wel onthouden waar ze staan, anders moet je die van een ander ‘lenen’)en het is fijn dat de kast open is want de lucht is niet te harden!!! 
Door het pand volg je een route en je mag niet fotograferen dus bewijs hebben we niet behalve het entreekaartje. Je ziet allerlei verschillende ruimtes die de Shogun gebruikte. Allemaal wel een beetje kaal maar wel veel muurschilderingen. Na het gebouw lopen we nog door de tuin en het is verbazingwekkend hoe stil het er is en dat er geen bankjes staan om even van de natuur te genieten als je dat zou willen. We gaan weer naar buiten en pakken wederom de fietsen. Dit keer gaan we richting Fushimi Inari heiligdom.
Onderweg eten we heerlijk bij een cafeetje waar het goed toeven is. Door naar Fushimi Inari. 
Inari is de god van de rijst en de sake (een gouden combinatie zou je zeggen maar ik heb geen borrel gezien daar). Er zijn honderden torii, die geschonken zijn door zakenlieden. Ze zijn allemaal oranje en vallen dus behoorlijk op. In een van de paviljoens was een ceremonie gaande met priesters en daar mocht niet gefotografeerd worden. Een aantal wat oudere Nederlanders ( jaaaaa, nog ouder dan mijn persoontje) deed dat natuurlijk toch. Die regels zijn natuurlijk voor alle ‘anderen’. De priesters zien er prachtig uit. Alleen de muts die ze dragen ziet eruit als een plastic theepot. 
We worden nog geïnterviewd door een jongen die een studie doet naar voedsel (ik zou zeggen, gewoon dooreten jongen), en daarna nog even gesproken met wat Nederlanders die een georganiseerde reis deden met Djoser. Terug geklommen op het stalen ros en weer richting bewoonde wereld. 
We hebben door leuke straatjes gefietst en zelfs een Engelsman de weg naar de geisha’s moeten wijzen. Van al die noodles krijg je vanzelf wel spleetoogjes denk ik zo. Inmiddels zijn mijn billen verworden tot kippengehakt want het zadel is gemaakt van een plastic koei. Niet te behappen en de enige oplossing is met je gat in een koud bad(dat rijmt). 
Hoe we dat morgen gaan doen is me nog een raadsel want er is nog veel te zien.
Terug in het hotel zetten we de fietsbatterijen in de opladers en gaan we weer naar buiten om even lekker te eten.
We kopen nog wat water en drinken een kopje thee op de kamer.
Helemaal goed deze dag. 
Wijbe is nog flink aan het hoesten, hij roept telkens dat ze zijn tepels naar binnen trekken maar het gaat wel een stuk beter.
Foto’s komen als de laptop bereid is ze vrij te geven.
